Geraniumdag

Nadat gisteren het verslag en de foto’s online stonden kreeg ik een telefoontje van mijn dochter Denise die zich samen met Stijn afvroegen of we nog wel goed bezig waren. Deze ervaren bergbeklimmers hadden, hoewel geamuseerd, zich toch wel afgevraagd of we niet over het spreekwoordelijke randje waren gegaan van wat een aanvaardbaar risico was in de bergen. Ze had het ook nog over leeftijd, maar dat wil ik niet gehoord hebben. Nadat ik haar overtuigd had dat het risico acceptabel was geweest, de lol de boventoon had gehad, en ik mijn berguitrusting zal uitbreiden was ze enigszins gerustgesteld.
Maar vandaag dus een ‘oude wijven’ dag gehad. Beetje in de zon zitten en met de drone wat vlieg-oefeningetjes gedaan en mooie opnamen gemaakt van de omgeving van Iznájar. Maar een dag zonder een beetje spanning is natuurlijk niks. In de goedbedoelde instructies die je bij zo’n apparaat krijgt staat namelijk dat je niet boven water moet vliegen en niet onder bruggen en viaducten moet vliegen. Maar nadat gisteren het boven het water vliegen zonder plons was afgesloten vond ik het een uitdaging om nu ook eens onder de verkeersbrug door te vliegen. Dat ging dus ook prima zonder boem en zonder plons.

Natuurlijk hebben we ook het dorpje Iznájar doorkruist. De kleine nauwe straatjes met zijn witte huisjes zijn al een bezienswaardigheid op zich, maar de bewoners hebben hun best gedaan om alles op te fleuren met veel bloemen. Helaas staan in de winter niet veel planten in bloei op wat geraniums en viooltjes na, maar de potten en potjes waar ze in staan zijn allemaal blauw geschilderd wat dan weer mooi afsteekt tegen de witte huisjes. Sommigen zijn met de versierselen ‘wat over the top’ gegaan vind ik, maar dat ontlokt dan bij Car steevast een “prachtig dit”. Ach ja, dat we op sommige punten qua smaak niet parallel lopen kan de pret niet drukken. Er blijft nog genoeg over en zo heb je ook nog wat om over de discussiëren.
En dan is het dorp ook nog trots op zijn ‘Castilla Hisn-Ashar’, een moslim fort uit de 8e eeuw met vierkante torens. Helaas zijn de poorten dicht zodat we het moeten doen met de buitenkant en de info op het bord. Je kunt niet alles hebben.

Op het einde van de middag zetten we koers naar het volgende puntje op ons to-do lijstje. Het is maar een klein uurtje rijden en na een flinke stijle klim belanden we weer op 1200 meter hoogte nabij het infocentrum van het National Parc El Torcal de Antequera. Mooie parkeerplek erbij dus we hoeven niet meer te zoeken naar een slaapplaats voor de nacht. Hadden we gisteren en eergisteren nog een heldere volle maan die de omgeving in mooie schijnsel zette. Nu is het hier aardedonker en dat verontrust ons een beetje. Niet dat we bang zijn in het donker maar het duidt op bewolking. De weersvooruitzichten gaven voor morgen en ook de komende dagen echter regen aan. En daar zitten we dus niet op de wachten. Voor morgen hebben we weer een mooie wandelroute uitgestippeld in dit prachtige bergachtige nationale park.
Voor het geval het morgen dus echt strontweer wordt hebben we toch nog een kleine wandeling over de bergkammen gemaakt rond het info centrum en genoten van de laatste zonnestralen en een fenomenaal uitzicht op de omgeving. Het signaal voor onze mobieltje is hier uitermate zwak en af en toe hebben we maar even ontvangst. Maar juist goed genoeg om te vernemen dat Deni en Stijn veilig zijn aangekomen in Thailand. Het verslag online zetten moet wachten tot morgen.


Route: Iznájar - Vilanueva de la Conception - Parque El Torcal de Antequera
Gereden 74 km
Coördinaten slaapplek. N 36°57.213’. W 004°32.644