Skye

Terwijl Nederland verdiend de bronzen medaille binnenhaalde viel hier de regen met bakken uit de lucht. En als de regen op het dak roffelt vallen wij tevreden in slaap om ook tevreden wakker te worden omdat het in de ochtend niet meer roffelt.
Een van de mooiste stukjes Schotland, het eiland Skye, staat vandaag op het programma. Het weerbericht geeft aan dat het westen van Schotland qua weer vandaag de beste papieren heeft dus dat zit wel goed.
Het eiland is met het vasteland vervonden via de toepasselijk genaamde 700 meter lange 'Skye bridge', zodat we zonder ferry dit mooie stukje Schotland binnenrijden.

Het eiland heeft niet veel wegen, maar op de kaart is langs deze wegen een groene lijn getrokken, hetgeen staat voor een:"mooie landschappelijke route".
We zijn niet de enige op deze zondagmorgen genieten van dit moois. Opvallend veel motoren, maar ook de nodige campers rijden er rond. En, ja ook het formaat dat jij nu hebt Henk, dus geen probleem. De wat kleinere wegen, op de kaart 'witte', zijn vaak als 'one lane' uitgevoerd, maar dan zijn er ongeveer om de 100 meter "passing places" aangelegd. Britten zijn zeer hoffelijke rijders en geven je spontaan de ruimte. Alleen in Cornwall is het op de smalle wegen moeilijk rijden omdat daar door de hoge hagen elk overzicht in de bochten ontbreekt. Het links rijden is geen probleem. Na een dag weet je niet beter.

De Schotten snappen het. Er zijn meer dan voldoende parkeerplaatsen langs deze prachtige wegen. Fotomomenten zijn er zo in overvloed en daar maken we ook geregeld gebruik van. De Schotse Hooglanders begrazen naast de talrijke schapen de glooiende groene heuvels, die door honderden, misschien wel duizenden stroompjes, beekjes en watervalletjes worden doorkliefd.

Skye wordt ook wel het misteiland genoemd, maar daar hebben we vandaag beslist geen last van. De bewolking vertoont steeds meer gaten en als de zon doorbreekt is het heerlijk. Gisteren hebben we van enkele bruiloftganders de tip gekregen dat we de 'Fairy Pools' beslist moesten bezoeken. Het staat niet onze reisgids vermeld, maar vaak weten de autochtonen het beste wat hun streek de moeite waard maakt. Ze hebben de route er naar toe aardig uitgelegd en zonder problemen vinden we de plek..... en met ons nog tientallen anderen. Het blijkt een riviertje te zijn dat via diverse poelen en met de nodige watervalletjes en stroomversnellingen de groene helling doorsnijdt.
De meeste bezoekers lopen erlangs omhoog maar het schijnt ook een sport te zijn om dóór het water je een weg naar boven te banen. Sommigen gekleed in neopreenpakken en dito schoeisel, maar er is ook een stel dat het op teenslippers en laarzen probeert. Het levert een leuk schouwspel op. Zeker als er een paar een rots gevonden hebben waar zij van af springen in een poeltje dat net voldoende diep is om niet je nek te breken.

We zijn er een paar uur druk mee en moeten zelf ook wat "halsbrekende" toeren uithalen om af en toe een stroompje zonder natte voeten over te steken. Maar ook dat lukt redelijk en Schotten zijn niet beroerd om een helpend handje uit te steken als een onzeker Nederlands vrouwtje op een rotsblok wankelt terwijl haar vriendje meer aandacht heeft om leuke plaatjes te schieten ;)

Dan wordt het tijd om een slaapplekje op te zoeken. Dat is hier geen enkel probleem overigens. Over vrij kamperen wordt hier niet moeilijk gedaan, maar we hebben ook water nodig om onze tank bij te vullen. Aan de rand van een gehuchtje ligt een gebouwtje met een keurige plek aan de achterkant met picknickbanken en een kraan.

We hebben nog wat te wassen en als die even later aan de afrastering van het aangrenzende weiland te drogen hangt hebben wij de tijd voor een lekkere maaltijdsalade en natuurlijk de finale Duitsland-Argentinië.

Topdag... nou ja... dat de Duitsers de titel pakken die eigenlijk voor ons was is even slikken, maar dat vergeten we gewoon weer snel.

Route: Dornie-Kyle of Lochalsh-Sconser-Glenbritlle-Struan-Dunvegan
Gereden kilometers: 112
Coördinaten: N 57.24.840 W 006-34-347