Scotland, here we are!

Voordat de koeien vanmorgen aan de beurt zijn om te worden gemolken zijn wij al onderweg. Pfff ik hoor iedereen al zuchten: het is vakantie, uitslapen moeten jullie! Maar dat is aan ons niet besteed. Het zonlicht schijnt al volop over Lake Windermere. Het meer dat we eigenlijk hadden willen overslaan vanwege de drukte daar. Maar omdat we gisteravond op weg naar een overnachtingsplek toch weer naar het zuiden zijn afgezakt, zien we nog een gedeelte van dit meer terwijl we terug noordwaarts rijden langs Thirlmere. Dit is eigenlijk een stuwmeer waarbij een stuwdam het waterpeil 15 meter hoger houdt. Het landschap is weelderig en het is er heerlijk rustig. Totdat: een razend lawaai. We kijken wat verwilderd om ons heen en zien op heel lage hoogte een straaljager voorbij vliegen. Tussen de lage bergen maakt hij een bocht en verdwijnt dan uit het zicht. Eer we het fototoestel tevoorschijn hebben gehaald is hij al verdwenen. Later op de dag zien we er nog drie achter elkaar aan komen vliegen. Steeds weer scheren ze laag over het water en tussen de bergen. Mooi om te zien, maar wat een lawaai maken ze hier in deze verder zo stille omgeving.

In Keswick zetten we het busje op een parkeerplaats en worden meteen aangesproken door een man die uit een kleine bus stapt die naast ons staat. Het is een rasechte Schotse buschauffeur die met een paar studenten onderweg is. Hij begint meteen enthousiast te vertellen over allerlei mooie plekjes die we zeker nog moeten gaan zien. De routekaarten worden tevoorschijn gehaald en ik schrijf alle plaatsen op. Maar zijn dialect is moeilijk te verstaan: als hij over een "Bay" heeft, denk is dat hij het over "Beer" heeft:) Tja!!
Als hij zijn eigen roadbook uit de auto pakt, biedt hij hem spontaan aan ons aan! De kaarten hierin zijn op een schaal van 1 op 250.000 en daarop is alles dus nog duidelijker te zien.
Als Geer nog even met hem nakletst haal ik alvast het parkeerkaartje, weer een pond teveel uitgegeven, want inmiddels komt Geer ook al met een kaartje uit een andere automaat. Gierend van het lachen leggen we allebei de kaartjes in het bussie en hopen we dat we nu voor hetzelfde geld twee uur weg mogen blijven. Onze buurman-buschauffer laat zich ook weer even zien: hij vertelt dat je bij de aankoop van boodschappen een pond terugkrijgt bij de supermarkt als je de onderste helft van het kaartje afscheurt. En dus gaan Geer en ik om de beurt de supermarkt in. Ik ben goedkoper uit want hij komt met een drie flessen wijn van 18 pond de deur uitlopen en ik was maar 7 pond kwijt. Ha ha! Maar uiteindelijk hebben we de twee pond weer terug en ook nog een gratis autogids van de chauffeur t.w.v 8 pond. Dus lonend was het uiteindelijk toch! Behalve die wijn van Geer dan.

Na Keswich dalen we even af naar het zuiden om een rit om het Derwentmeer te maken. Dit meer van 5 bij 1,5 km. wordt omgeven door scherpe rotsen . Over de Honisterpass met een steigingspercentage van 25 % en 356 meter hoog rijden we naar het Buttermere. En dan vinden wij de Cauberg al steil. Het landschap is ruig, steil en kaal, maar zo willen wij het graag zien. De plekjes hier tussen de bergen zijn verlaten en niets verstoort de rust, behalve als er weer een 4motorig militair vliegtuig zich tussen de 800 meter hoge bergen doorwringt.

Langs het Crummockmeer zetten we het busje langs de kant en is het tijd om met Beau een rondje te maken. Zoals altijd ligt hij als eerste in het water en is er het eerste kwartier met geen mogelijkheid uit te krijgen. Behalve als Geer met zijn balletje begint te gooien, dan heeft hij geen ogen meer voor zijn omgeving. Zelfs de schapen die op de helling lopen deren hem niet, totdat hij er twee in het oog krijgt die vlak achter het bussie door lopen. Dan kan ik hem nog net op tijd in zijn nekvel grijpen.

Het weer is schitterend, de plek is mooi, de stoeltjes staan buiten en dan vallen de ogen toch dicht. De nacht was natuurlijk ook erg kort. Het late voetbal van gisteravond en we waren natuurlijk ook weer heel vroeg uit de veren. Blijven we hier staan of rijden we nog 50 km. door naar Gretna Green dat precies op de grens ligt in Schotland? We rijden door en verlaten een van de mooiste gebieden die we ooit gezien hebben: Het Lake District National Park. Daar zijn we het allebei over eens.

Na een uurtje rijden we Gretna Green binnen, voor diegene die hier nog nooit van gehoord hebben, wat ik me niet kan voorstellen: Vroeger moest je in Engeland toestemming hebben, in ondertrouw gaan en in de kerk trouwen. In Schotland hoefde dit allemaal niet en dit leidde tot een soort huwelijkstoerisme van Engelsen naar dorpen aan de Schotse kant van de grens.
Maar dit is allemaal allang verleden tijd, want anders......:)

Maar het is een mooie plek om te staan, vlak achter de kapel waar vroeger bange bruidjes en overmoedige jonkers hun weg naartoe vonden.
Morgen gaan we de kapel bezoeken en de shop. Wie weet hangt er nog wel ergens een leuk bruidssluiertje :)

Route: Hawkshead-Ambleside-Grasmere-Keswick-Buttermer-Cockermouth-Carlisle-Gretna Green
Gereden kilometers: 142
Coördinaten: N 54.59.633 W 003.03.3215