Eilandhoppen

Eilandhoppen

Vandaag alweer de laatste volle dag hier in Venetië. Gisteravond hebben we al de tickets gekocht waarmee we vandaag de hele dag op alle boten, vaparetto's en tranchetto's kunnen rond toeren.
Dus zijn we al vroeg aan het ontbijt en staan we om vijf voor 9 klaar aan de "boot"halte. Volgens de dienstregeling moeten we nog 25 minuten wachten maar er komt al meteen een vaporetto aanvaren die ons rechtstreeks naar het eiland Murano brengt dat op zo'n drie kwartier varen van Venetië
verwijderd ligt.
Murano staat bekend als glasblazerscentrum en dat is te merken, want bij aankomst worden alle reizigers direct doorverwezen naar de enige gratis toegankelijke glasblazerij. Daar worden alle toeristen op een trapje geduwd en kan de show beginnen. Binnen no time heeft de glasblazer een mooie kan en een steigerend paard gefabriceerd. In mijn ogen heeft hij alleen maar even de pook in het vuur gehouden, er eens mee gezwaaid, er een beetje mee gewapperd, in de lucht gegooid en voila, daar staat het paard op tafel. Het zal wel een beetje anders gegaan zijn en toch echt wel wat meer moeite gekost hebben, maar in 10 minuten was hij klaar. Zo snel kreeg ik vroeger mijn paard nog niet eens opgezadeld:)
Daarna lopen we het eiland, dat niet echt groot is, nog even rond. De ene na de andere glaswinkel met de mooiste dingen staan er in uitgestald. Ik laat aan een verkoper mijn glazen kettinkje zien dat ik om mijn nek heb en dat maar 6 euro kostte. Ik kan hem maar beter voor zijn, hij zal het verschil echt wel al zelf geconstateerd hebben. En dan zegt hij heel charmant: "Als je er zelf blij mee bent dan is het goed! "
En natuurlijk moet ik hier ook nog even op zoek naar de enige cache die op Murano te vinden is. Na wat vruchteloos gezoek horen we opeens een vrouw uit het raam roepen dat we daar en daar moeten zoeken. Zo trots alsof ze hem zelf gevonden heeft wijst ze naar een gat in de muur, waar ik het doosje met inhoud vind. En dat zonder Geer maar met een Italiaanse als hulpie..

Omdat we met onze tickets overal kunnen komen, nemen we de boot naar Burano dat weer drie kwartier verder ligt. Dit is het levendigste eiland in de lagune en staat bekend als thuishaven van vissers en kantklossers. De felgekleurde huisjes op dit eiland worden aangebracht door de vissersvrouwen. Men zegt dat de vissers vanaf de zee zo hun felgekleurde woning konden ontdekken.
Het wemelt hier van de winkeltjes voor kant. Het ene jurkje nog mooier dan het andere bloesje.
De scheve toren van de San Marinokerk is bijna net zo scheef als die van Pisa. Zal wel Italië eigen zijn:)
Na een paar uur rondgeslenterd te hebben en de vele gekleurde huisjes te hebben gefotografeerd zetten we om een uur of drie koers terug naar Venetië. Aan de noordkant van de wijk Canareggio moeten we op een andere boot overstappen. Deze boot vaart helemaal om de noordkant van Venetië. Bij San Elena moeten we overstappen op lijn 1 die het Canale Grande invaart, zodat we de andere kant van dit mooie kanaal met zijn vele paleizen ook te zien krijgen. De gondeliers doen vandaag goede zaken want we zien maar heel weinig lege gondels. Ik heb er ook nog even over gedacht om een tochtje te maken maar 140 euro voor een uurtje vind ik toch echt teveel.



Rond half 6 zijn we weer terug waar we begonnen zijn: op het station Ferrovia. De drukte hier is net als andere avonden, de winkeltjes en terrasje zijn overvol. Aan alle kanten worden ons door de vele Afrikanen de mooiste "Louis Vutton en Gucci " tassen aangesmeerd en het is maar goed dat we bij Ryan Air alleen met handbagage vliegen want anders had ik toch een probleem.

Morgen om 1 uur vliegen we naar huis, mooie tijd dus. We hebben een paar prachtige dagen gehad, veel gezien, veel gelopen (vooral trappen) veel geshopt en het echt leuk gehad.