Vliegvelden, kanalen en paleizen

Venetië staat niet ONDER water zoals mijn lieve collega Alex mij gisteren nog wilde wijs maken, maar staat nog stevig op zijn houten paaltjes IN het water.
Als we om half 10 de stad inrijden kunnen we dat met eigen ogen aanschouwen, hoewel die ogen nog vrijwel dicht zitten door de korte nacht die we achter ons hebben. Om half 4 ben ik klaar wakker nadat ik elk half uur op de klok heb gekeken. En dus sta ik al kant en klaar als de wekker om half 5 afloopt. Om half 6 heb ik met Mia afgesproken dat ik haar ophaal, ik hoef geen Beau uit te laten en om de schildpadden hoef ik me ook niet te bekommeren. Die liggen nog lekker te soezen.
En zo komt het dat we om vijf over 6 al ingecheckt aan de gate zitten. Dit keer geen oude bekenden die me op de schouder tikken en die dezelfde reis gaan maken :) (He Joke?)
Eer we ons goed en wel gesetteld hebben in het vliegtuig zien we de hoge bergen van de Alpen al onder ons voorbij glijden. Even denk ik nog dat ik Geer en Deni op een bergtop zie lopen, maar ik heb me een paar kilometers vergist. Die lopen namelijk in de Pyreneeën!

Na een dik uur landen we op Treviso airport, de bus naar het centrum van Venetië staat al te wachten en brengt ons in drie kwartier naar de parkeerplaats buiten de stad. Daar twijfelen we nog even of we de benenwagen nemen maar dat wordt ons door de chauffeur afgeraden hoewel het hotel maar 20 minuten verderop ligt. Want met onze koffertjes alle bruggen en bijbehorende trappen op sjouwen, ziet hij niet zitten. En dus nemen we voor 1 euro per persoon de "peoplemover" die ons een paar honderd meter verderop de stad in brengt. Als we uitstappen en het trammetje alweer wil vertrekken gilt Mia: "Car, je tas"! Die staat dus nog netjes op het bankje terwijl ik al met de koffer in de handen sta. ( Ze is dus niet voor niets mee!)

Op de Piazzale San Roma is het een drukte van belang en op de enige brug die we nog over moeten ziet het zwart van de mensen. Het hotel is snel gevonden en ligt in een achteraf steegje van een drukke winkelwijk. Helaas staan we voor een dichte deur en volgens het briefje dat op de deur hangt moeten we de sleutel komen ophalen in een hotel waar we net zijn voorbij gekomen. Dus maar weer terug, weer trappen op en inchecken waarna we met de sleutel weer naar het achteraf steegje moeten. Onze kamer ligt op de begane grond met uitkijk op een leuk tuintje. Mooie openslaande ramen, een double bed, een paarse douche met toilet en een kast met 2 haken. En oh ja, we hebben ook nog 2 bureautjes. Maar voor de rest hoef je er geen U tegen te zeggen. Morgen vroeg mogen we het ontbijt weer gaan nuttigen in het hotel waar we net de sleutel hebben gekregen. Dus conditie bouwen we hier wel op.

Na de installatie van alle kleding die we hebben meegenomen en diverse technische spulletjes lopen we naar het bus (boot)station en nemen we lijn 1 die alle haltes aandoet over de hele lengte van het Canale Grande. Langs dit beroemde kanaal liggen 200 paleizen en 10 kerken. De meeste van deze paleizen doen nu dienst als hotel of als toonzaal voor Venetiaans glas. Bij de laatste halte voordat de boot de oversteek maakt naar het eiland LIDO, stappen we uit en komen we in het meest groene gedeelte van Venetië, Il Giardini.

Na de hele weg op de boot in de zon te hebben gezeten , is het hier heerlijk toeven. Maar ook de terrasjes lonken en in de breedste straat van Venetië, de Via Garibaldi, liggen gezellige terrasjes met live muziek. Dus na die vermoeiende rit op de boot door het Canale Grande moeten we hier echt even op rust komen.

Door een wirwar van steegjes met gezellige kleine winkeltjes en heel veel hebbedingetjes lopen we naar het beroemde San Marcoplein. Dit plein werd door Napoleon "de mooiste salon van Europa" genoemd . Maar door de mensenmassa die op dit moment hier aanwezig is zie je bijna niets meer van deze schoonheid.
De terrasjes en de winkels die hier omheen liggen zijn alleen voor mensen met HELE dikke bankrekeningen of Platina Cards. Maar toch zeker wel leuk om eens rond te neuzen. En zowaar vinden we zelfs hier nog een "1 euro"winkeltje. Waar IK dan weer wel mijn beurs kan opentrekken:)

In een van de restaurantjes onder aan de Rialtobrug vinden we een restaurantje waar de pizza's heerlijk uitzien en niet zo duur zijn. Dat klopt dan wel voor de pizza's, maar voor een glas cola moet je er 5,50 euro neertellen. En dus loopt de rekening nog aardig op!

Voor ons loopt de dag , die voor mij al om kwart over 4 begon, een beetje op zijn einde.
Het hotel ligt volgens de GPS zo'n 1,3 kilometer verder weg, maar kris kras door steegjes, bruggetjes, doodlopende weggetjes, pleintjes en verkeerd lopen, betekent dat toch nog zo'n dik uur wandelen.
En dan mis ik mijn vriendje wel weer die met zijn GPS altijd een WAYpoint maakt, zodat we precies op de goede plek uitkomen waar we begonnen zijn. Maar ja, die heeft dat ding zelf nodig in de bergen. (maar volgens de laatste berichten zijn ze al uitgewandeld en nemen ze het er nu lekker van:)
Morgen weer een dag. Nu misschien nog even door het winkelstraatje en dan lekker pitten (hoop ik)