Witte stranden, zwarte bergen

Zaterdag 1 oktober 2011


Aangezien er in Kyllini niet veel te beleven valt en het strand voor ons busje ook niet dat is wat we gewend zijn, vertrekken we al heel vroeg uit dit kleine havenstadje. We willen vandaag naar Kalogria, dit was vorig jaar het plaatsje waar we de eerste nacht hebben doorgebracht nadat we van de boot afkwamen. Voor ons allebei was het toen een verrassing wat het rondreizen door Griekenland ons zou brengen. Nu, na 2 vakanties, is het al een beetje bekend terrein geworden.
Als we Kalogria binnenrijden moeten we natuurlijk eerst naar de lagune waar vorig jaar een stuk of 5 puppy's rondliepen. En ja hoor, er komen 2 blaffende, iets groter geworden hondjes op ons afgerend. Als ze Beau zien schieten ze bang onder het plankier waar de uitzichtpost op gebouwd is. Net als vorig jaar! We geven ze wat hondenvoer van Beau en dat eten ze gretig op.

De kleuren in de lagune zijn nog dieper geworden, we zijn tenslotte 4 weken later hier als vorig jaar. De witte reigers vliegen af en aan. Maar net als vorig jaar worden we ook nu weer gek van de muggen en we besluiten dan ook om niet hier te blijven staan maar een plekje te zoeken aan het strand. Vorig jaar zijn we niet verder gekomen als de lagune en het strand doet ons versteld staan. Kilometers zand, duinen en een schitterende blauwe zee.
Aangezien ook hier weer ergens een cache moet liggen gaan we daar eerst naar op zoek. Een fijne cache, we lopen een kilometer over het strand en dan is het nog maar een paar honderd meter landinwaarts waar we het ding al heel snel vinden. Dan gaan we snel op zoek naar een plekje voor het busje en dat vinden we natuurlijk weer op het strand. Als we goed en wel staan worden we omringd door een meute honden die net worden gevoerd door een aantal brandweermannen die dat als een van hun dagtaken zien. Ze hebben niets anders te doen als wachten op een brandje, vertelt hij. De laatste brand die gewoed heeft was een maand geleden, die heeft een aantal kilometers bergen langs de kust in de as gelegd en we staan nu dus vlak naast het begin van de brandhaard. Inderdaad is de berg waar we op uit kijken een grote zwarte vlek. Maar het strand ervoor is prachtig en ondanks de zandstorm die er nu woedt en het feit dat we hierdoor gezandstraald worden, genieten we toch van de laatste "zon"dag. Tenslotte moeten we morgen weer op de boot.

Als we een tijdje hebben gezwommen besluiten we om de berg op te lopen, de brandweerman vertelde dat er aan de andere kant van de berg een nog mooier strandje moet liggen. Het zwartgeblakerde pad dat de berg op leidt brengt ons inderdaad naar het uitzicht op dit strandje, maar aangezien we allebei altijd nog een bochtje verder willen kijken lopen we door en door en door! En dat wordt beloond want in de diepte zien we een baai liggen waar we wel naar toe lijken te worden gedreven. We besluiten om te keren er naartoe te rijden om de nacht door te brengen. We wandelen hetzelfde zwarte pad weer terug en dan vindt Beau de eerste dode schildpadden, Griekse en Breedranden die door de grote brand zijn gedood. Het janken dat hij doet als hij levende schildpadden vindt, blijft raadselachtig genoeg, achterwege. Maar wat verschrikkelijk om zoveel dode dieren te vinden op dit kleine stukje waar wij doorheen lopen. Er moeten er in deze bergen honderden liggen!
Dan vindt Geer nog een slang, in eerste instantie doet zijn mooie kleur ons niet vermoeden dat hij dood is, dus wordt er eerst met een stokje gehengeld. Maar ook dit diertje heeft het niet gered.

Beneden pakken we het busje en rijden naar het droomstrandje, te voet was het waarschijnlijk een half uurtje geweest, maar vanwege de omweg door de bergen, rijden we toch zeker nog 40 minuten eer we er zijn. En dat met nog heel weinig diesel in de tank, waar Geer toch wel een beetje ongerust van wordt!
Als we hier een half uurtje staan vertrekken de 2 auto's en 2 campers en blijven we alleen achter tussen de zwartgeblakerde bergen, midden op dit grote, witte, eenzame strand.

Route: Kyllini-Lechna-Verda-Metochi-Kalogria-Paralimni
Gereden kilometers: 85