Dat verdomde lampje.... :(

Eerst even tanken want we gaan de reserve in. Het Polootje is met nog geen 40 liter tevreden en ook de euro’s blijven net onder de 40,- Gunstige literprijzen zijn dat.
We hebben nog een mooie cache op ons lijstje staan maar als we die tot op een paar km genaderd zijn commandeert de Garmin: “Sla rechtsaf de onverharde weg in.” We hebben nu weer de keuze om te stoppen en te gaan lopen of toch weer de fout in te gaan. We kiezen voor het laatste omdat het anders weer een flink eind lopen wordt en we hebben alweer 24° en volop zon.
Als we het pad inrijden en ongeveer 500 meter gevorderd zijn gaat een oranje lampje met gevarendriehoek op het dashboard branden. Vreemd, dat hadden we bij onze verboden rit op zondag ook al..... Toen maakte ik nog een grapje tegen Car dat ze ons via de gps in de gaten hielden en dat dit de waarschuwing was. Het lampje ging inderdaad weer uit toen we vaart maakten op het asfalt.
Normaliter zijn dit soort lampjes een aanwijzing van de boordcomputer dat er iets onschuldigs aan de hand is. Kan een kapot achterlichtje zijn of een storing in een airbag bijvoorbeeld. Als ze niet vanzelf uitgaan is het verstandig een garage op te zoeken.
Maar verdomd als het niet waar is. Ook nu gaat het verrekte lampje weer branden. Zou dit gekoppeld zijn aan de track&trace van de auto? Ook ik heb zo’n ding in mijn bussie geïnstalleerd en je kunt er “verboden zones” op instellen. Via mail en ook sms’jes krijg je dan als beheerder een seintje en kun je via je computer volgen waar het voertuig zich bevindt. Het is dus mogelijk dat de verhuurder in de gaten heeft dat ik in verboden gebied rij. Maar om dan dit te koppelen aan de boordcomputer en een waarschuwingslampje aan te sturen? Het lijkt me stug, maar toch. Technisch is het mogelijk.

De cache leidt ons naar een “heilige berg”. In 1978 zijn hier prehistorische abstracte voetafdrukken in het gesteente gevonden. Volgens onderzoek zouden deze in het gesteente zijn gekerfd door de oerinwoners van het eiland die de “Mahohs” werden genoemd. Naast deze ‘voetafdrukken’ werden nog 3000 tekens ontdekt die verbluffende gelijkenis toonden met geschriften die in het Noord-Afrikaanse deel werden gevonden.
Wij gaan verder niet op zoek naar al die geschriften maar zijn tevreden met een mooie cache in een steengroeve.
Als we voorzichtig van of-road het asfalt weer oprijden dooft verdomd dat lampje weer. Is het toeval of hebben de geesten van de Mahohs hier de hand in. Of toch die smiechten van het autoverhuurbedrijf.....
Ik oefen ondertussen in gedachten wat smoesjes waarom ik helemaal per ongeluk op verboden gebied ben gekomen. Tenslotte heb ik in het verleden heel wat smoesjes van overtreders moeten aanhoren dus ik heb er wel wat. :p

Volgende stop zijn de grotten van Cueva del Llano. Hier waren we vorige vrijdag al, maar toen waren ze gesloten. Volgens het bord bij de ingang zouden ze vandaag en morgen van 10 tot 15 uur open zijn. Niet dus. Twee mannen van de plantsoenendienst staan wat onkruid weg te harken. Op onze vraag waarom ze vandaag gesloten zijn komt een schouder ophalen. Morgen dan? Ook hier weer hetzelfde gebaar. Het boeit ze uiteraard voor geen meter.

Dan hebben we nog ‘Los Molinos’. Een leuk wit geschilderd gehuchtje aan de westkust. Een klein zandstrandje en verder veel keien. Er is ook nog een soort grot waar de zee onderdoor spoelt en die je kunt benaderen bij eb. Dat maakt het plekje verder beroemd voor de toeristen dus hebben twee uitbaters er een soort bar- restaurant gevestigd. Omdat het vloed is, (hebben wij weer...) kunnen we niet de grot in. Even liggen op het strand en dan het terrasje op van een van de plaatselijke middenstanders. Of we iets wensen te eten is het vriendelijke aanbod. Als we vriendelijk antwoorden dat we slechts iets willen drinken, verandert de toon van de uitbater, krijgen we zonder ons verder ook maar een woord of blik waardig te gunnen twee flesjes bier toegeschoven. Dat hij naar zijn fooi kan fluiten is hiermee ook een feit natuurlijk.

Dan hebben we nog een mooie cache boven op de rotspunt van de grot, maar Car is ook vandaag ‘van de bibbers’ en haakt halverwege het smalle rotspaadje af. Een half uurtje later ben ik weer terug. Geen traantjes deze keer. Kennelijk went het idee dat ik kan doodvallen ;-)))

De laatste uurtjes van de dag besluiten we niks meer te gaan doen. Gewoon langs het zwembad van het appartement liggen en de laatste blikjes bier uit de koelkast leegmaken. Regelmatig een duik in het zwembad want ook vanmiddag hebben we weer 27° op de thermometer gehad.