Baloe’s eerste, lange boottrip

In slaap vallen met fluitende vogels en wakker worden met fluitende vogels. We hebben in ieder geval alle drie héérlijk geslapen. Het is nog een dikke vier uur rijden tot aan de haven in Cherbourg. Henk, onze Navi-Garmin heeft ons na een update verlaten en dus moeten we het nu met Lieke stellen. Geer vindt haar wel leuk, maar ik erger me rot aan haar. Ze spreekt alles net iets te zangerig en te langzaam uit. En nadat ze ons ook nog eens naar een niet-varende veerboot stuurt in plaats van over een prachtige brug heb ik wel genoeg gehoord en mag Claire het de verdere reis overnemen. Gelukkig is Geer het ermee eens dat ik Lieke de deur uit stuur. :)

Frankrijk staat bekend om zijn vele tolwegen en na een paar kilometer hebben we dan ook al drie keer drie euro moeten betalen . Gelukkig blijft het daar bij en om klokslag twee uur rijden we het terrein van de haven binnen. Eerst maar eens inchecken, dan hebben we dat gehad. Onze boot vertrekt wel pas om half negen, maar beter te vroeg dan te laat.
Onze paspoorten worden vluchtigjes nagekeken, dat van Baloe neemt wat meer tijd in beslag. Alle stempels worden keer op keer gecontroleerd en uiteindelijk goedgekeurd. Hij mag mee. :)

Het weer is schitterend, de stoeltjes kunnen naar buiten en de rest van de middag hangen we relaxt rond het busje.
Een uur voor vertrek mogen we door de security. Het paspoort en busje worden dan niet eens meer gecontroleerd. Ook dat hebben we wel eens anders meegemaakt.
En dan is het wachten tot we de boot op mogen. Het schip van de Stena Line valt in het niets bij die van Minoan, waarmee we al meerdere keren de oversteek naar Griekenland maakten. We worden er zowaar een beetje chauvinistisch van. “Wat een kleintje, hè !” hoor ik Geer een paar keer zeggen. Als we in de garage uit het busje stappen worden we meteen aangesproken door een steward wiens oog op Baloe valt. Nadat hij op zijn papier onze namen heeft gecontroleerd sommeert hij ons meteen om naar de gereserveerde bench te lopen. Op de etage waar de hondenkennels zijn worden we opgewacht door weer een andere steward waar we nog eens onze naam moeten doorgeven. Baloe krijgt een bench toegewezen in een ruimte waar een tiental honden de nacht kunnen doorbrengen. Tot mijn grote opluchting hoeft hij niet de hele tijd in zijn bench te blijven maar mogen we op twee verdiepingen met hem rondlopen. En wat is hij weer relaxt. Hij loopt over het dek alsof hij nooit iets anders heeft gedaan, laat zich door iedereen aanhalen en knuffelen en plast meteen overal tegen aan. Wat een verschil met Beau, dat was een “schijter” aan boord. :)

Voordat wij in onze slaapstoelen duiken, wij hebben dit keer geen hut geboekt, mag hij nog even over het dek rennen. En dan wordt het ook voor hem tijd om op rust te gaan. Met een heel groot dik bot als beloning!!