Valencia, een eerste indruk

Het is tien voor drie, dus midden in de nacht als Geer (uiterlijk) monter bij mij binnenvalt. Hij moest gisteravond nog naar de verjaardag van een vriend en omdat ik op tijd mijn bed in wilde heeft hij in zijn eigen huis geslapen. Hoewel: geslapen, hij ligt er net een uur in als ik hem bel om op te staan. Hij heeft namelijk aangeboden om Geertje en mij naar de bus in Brunssum te brengen. En die vertrekt al om half vier richting vliegveld Eindhoven. En volgens reisleider / collega Alex wacht die geen minuut langer op eventuele langslapers!

Baloe kijkt vreemd op als ook hij midden in de nacht wordt gesommeerd om zijn plas alvast te doen, maar dan springt hij in de auto, klaar om wat leuks te gaan doen, je ziet het hem denken!

Op de parkeerplaats van het Koutenveld in Brunssum is echter nog niemand te zien als wij aankomen en even denk ik dat iedereen al weg is, maar gezien het tijdstip zijn wij ruim op tijd! Geertje heeft de informatie echter iets beter gelezen dan ik en weet dat we vanaf de P bij Appie vertrekken. En daar staat inderdaad de bus en 32 slaperig uitziende ISD BOL collega's .

Het is precies half vier als Geer ons, met een kwispelende Baloe naast zich, uitzwaait. Ruim een uur later zet de chauffeur ons op het vliegveld af en staan Geertje en ik als eersten in de rij om in te checken. En dan hebben we nog drie uur de tijd om wat te shoppen, te eten en zomaar wat dwaas voor ons uit te staren. Niet vreemd, gezien het vroege tijdstip en de veel te korte nacht.

Transavia doet wat ie belooft, vertrekt stipt op tijd om half acht en zet twee uur later de kist aan de grond in een zonovergoten Valencia. Het eerste wat ik zie als we de aankomsthal in lopen is een keurige mevrouw die een vel papier omhoog houdt met het ISD BOL logo! Het voelt als thuiskomen:))

De BOL- bus staat klaar en de chauffeur is zo vriendelijk om ons alvast een stukje van Valencia te laten zien. Het 300 kamers tellende hotel, Eurostars Rey Don Jaime ligt net iets buiten het oude centrum; op een invasie van 34 Nederlandse gasten die op dit vroege tijdstip het hotel binnen vallen, hebben ze niet gerekend. De kamers zijn pas om drie uur beschikbaar maar we kunnen wel de koffers in een aparte ruimte zetten.

En dan zwermt iedereen uit, de brug over, richting de oude stad. Om wat te eten, te wandelen of om zomaar alvast een indruk te krijgen van de stad die door velen wordt geprezen om zijn sfeer en gezelligheid. We slenteren wat door de oude straatjes en over gezellige pleintjes, door het tien kilometer lange Turiapark en voelen ons net Julia en Julia als we op het balkon van het prachtige gemeentehuis staan: het Ayuntamiento de Valencia.

Het plein waaraan het Ayuntamiento ligt is geen echt gezellig plein, maar het wordt omzoomd door talloze bloemenkraampjes. Op een van de terrasjes eten we een kleinigheid en genieten van de langs flanerende mensen.
Om drie uur lopen we, bijna strompelend van vermoeidheid het hotel binnen. De kamers zijn gelukkig klaar en de handbagage is snel uitgepakt. . Hoewel ook ik bijna omval van vermoeidheid heb ik nog niet de rust gevonden om plat te gaan. Geertje geeft er wel aan toe, die is het verstandigst van ons twee. Bij mij komt vast vanavond vroeg de man met de hamer. We zullen zien...