Water, water en nog meer water...
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
21 Januari 2018 | Frankrijk, Villandraut
De ‘Bomberos’ zijn vannacht niet uitgerukt dus ook wij hebben een rustige nacht gehad.
Er was alleen het geluid van de aanhoudende regen, maar als ik op mijn rechteroor lig hoor ik toch niets. Dus dat scheelt. Het is eigenlijk geen weer om uit bed te komen maar als we de dag een stuk noordelijker willen eindigen zullen we wel moeten. Baloe kijkt verongelijkt als we hem de regen insturen om een plas te doen en weet niet hoe snel hij weer het busje in moet. Om zich dan met een zucht op zijn kussen neer te vleien.
Het noorden van Spanje is bergachtig, watervallen kletteren in de snelstromende, bruine rivier waar we langs rijden. Op het minst hoge stuk van de Pyreneeën steken we de grens naar Frankrijk over. Het weer wordt steeds slechter, het regent en alles ziet grijs en grauw.
Om toch nog even de Atlantische oceaan te zien, stoppen we net voorbij het plaatsje St. Jean de Luz. In de diepte zien we de hoge golven op het strand beuken. Snel maken we een foto, zoeken nog even naar een cache (die we niet vinden) en dan weer naar binnen. In die vijf minuten zijn we alle drie doorweekt van de miezer regen.
Toen de kinderen nog klein waren hebben Geer en Wilma in Les Landes de Gascogne heel wat jaartjes hun vakanties doorgebracht. Het is maar een kleine omweg naar het dorpje Vielle St. Girons en er komen dus heel wat leuke herinneringen naar boven bij hem.
Ondertussen is het droog geworden en kunnen we op het verlaten, brede strand ‘la lette blanche‘ eindelijk een beetje energie kwijt.
Kort bij de waterlijn zit een vogel. (Gerda, jij kunt ons vast vertellen wat het is?) Als Baloe op hem af rent probeert hij weg te fladderen maar we zien al snel dat hij gewond is en door de opkomende vloed overspoeld dreigt te worden. Geer heeft handschoenen in zijn rugzak, pakt hem voorzichtig op en geeft hem een veilig plekje bij de duinen. Baloe moet aan de lijn, die is het er niet mee eens dat Geer zijn aandacht naar iets anders dan naar hem verlegt.
Intussen is het gaan miezeren en zijn we wéér doornat.
We rijden tot zonsondergang en vinden dan een plekje voor de nacht in een piepklein gehucht. Als ik mijn nek verdraai zie ik 2 huisjes, een schooltje en een oude ruïne, meer is er niet en meer hebben we ook niet nodig. En er is iets positiefs: Het is net opgehouden met regenen!
Route: Pamplona- Biarritz- Vielle St. Girons - Sore - Villandraut
Gereden kilometers: 311
Coördinaten slaapplek: N 44°27.452’. W 000° 22.570’
Er was alleen het geluid van de aanhoudende regen, maar als ik op mijn rechteroor lig hoor ik toch niets. Dus dat scheelt. Het is eigenlijk geen weer om uit bed te komen maar als we de dag een stuk noordelijker willen eindigen zullen we wel moeten. Baloe kijkt verongelijkt als we hem de regen insturen om een plas te doen en weet niet hoe snel hij weer het busje in moet. Om zich dan met een zucht op zijn kussen neer te vleien.
Het noorden van Spanje is bergachtig, watervallen kletteren in de snelstromende, bruine rivier waar we langs rijden. Op het minst hoge stuk van de Pyreneeën steken we de grens naar Frankrijk over. Het weer wordt steeds slechter, het regent en alles ziet grijs en grauw.
Om toch nog even de Atlantische oceaan te zien, stoppen we net voorbij het plaatsje St. Jean de Luz. In de diepte zien we de hoge golven op het strand beuken. Snel maken we een foto, zoeken nog even naar een cache (die we niet vinden) en dan weer naar binnen. In die vijf minuten zijn we alle drie doorweekt van de miezer regen.
Toen de kinderen nog klein waren hebben Geer en Wilma in Les Landes de Gascogne heel wat jaartjes hun vakanties doorgebracht. Het is maar een kleine omweg naar het dorpje Vielle St. Girons en er komen dus heel wat leuke herinneringen naar boven bij hem.
Ondertussen is het droog geworden en kunnen we op het verlaten, brede strand ‘la lette blanche‘ eindelijk een beetje energie kwijt.
Kort bij de waterlijn zit een vogel. (Gerda, jij kunt ons vast vertellen wat het is?) Als Baloe op hem af rent probeert hij weg te fladderen maar we zien al snel dat hij gewond is en door de opkomende vloed overspoeld dreigt te worden. Geer heeft handschoenen in zijn rugzak, pakt hem voorzichtig op en geeft hem een veilig plekje bij de duinen. Baloe moet aan de lijn, die is het er niet mee eens dat Geer zijn aandacht naar iets anders dan naar hem verlegt.
Intussen is het gaan miezeren en zijn we wéér doornat.
We rijden tot zonsondergang en vinden dan een plekje voor de nacht in een piepklein gehucht. Als ik mijn nek verdraai zie ik 2 huisjes, een schooltje en een oude ruïne, meer is er niet en meer hebben we ook niet nodig. En er is iets positiefs: Het is net opgehouden met regenen!
Route: Pamplona- Biarritz- Vielle St. Girons - Sore - Villandraut
Gereden kilometers: 311
Coördinaten slaapplek: N 44°27.452’. W 000° 22.570’
-
21 Januari 2018 - 21:29
Jeanny En Kees:
Ondanks het waardeloze weer hebben jullie er toch weer iets van gemaakt. Ook de herinneringen zijn daar voorbij gekomen. Het gaat rustig aan noordwaarts.Grt -
22 Januari 2018 - 06:39
:
Mooie foto's. Bon Route. -
22 Januari 2018 - 09:48
Gerda:
Het is een zgn. Zeekoet uit de familie van de Alken.
Ze broeden in grote kolonies op steile rotsen van de Britse eilanden, leggen maar 1 peervormig ei (daardoor kan het ei niet van de rotsvallen)
Het nog niet vliegvlugge jong springt na drie weken van de klif waarna de vader het jong vervolgens groot brengt.
Wat dacht je daarvan, ik ben blij dat ik geen zeekoet ben met mijn hoogtevrees.
Welkom thuis jullie verhalen waren leuk om te lezen. -
22 Januari 2018 - 14:57
Yvonne Sormani-Simons:
Arme Baloe, moet hij een plas doen in dat hondenweer en mag hij ook nog niet achter die vreemde vogel aan. En dan het baasje schijnt die vogel ook nog leuk te vinden!!? Leuker dan hem? Dat mag toch niet waar zijn!!! Hij heeft toch een hondenleven. Wordt tijd dat hij net als zijn voorganger Beau al zij frustratie van zich af kan schrijven!
Maak van je hondenhartje geen moordkuil Baloe en protesteer maar. Geen zorgen, baasje vind jou toch veel leuker, maar moet het arme vogeltje toch even helpen. Moeilijk he voor jouw instinctieve neus en hondenkopje om dat allemaal te bevatten. Arme schat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
