Nòg meer paarden onderweg

We worden wakker met het weer waarvoor we Nederland ontvlucht zijn. Regen dus. En tot ver in de omtrek kunnen we niets vrolijks ontdekken. In het dal onder ons hangen flarden wolken tegen de hellingen aan. We prijzen ons gelukkig dat we gisterenmiddag Arcos verkend hebben want nu is het geen pretje. We laten de ochtend traag verlopen. De vooruitzichten op de verschillende weerapp’s op het internet voorspellen een weersverbetering in de middag en zeker ook voor de komende dagen. Ze zijn het niet helemaal met elkaar eens dus we geloven de meest optimistische dan maar. De temperatuur kruipt ook maar heel langzaam een paar graden omhoog en komt niet boven de 10°.
Maar rond 11 uur houdt het op met plenzen en maken we ons klaar voor vertrek. De watertank wordt weer aangevuld en het potje geleegd in het openbare toilet aan de overkant. Nog even gedag zeggen tegen onze sympathieke gelegenheidsburen, die hier noodgedwongen nog een dag moeten wachten totdat ze maandag naar een garage in Jerez worden gesleept. We proberen ze nog een hart onder de riem te steken, maar gezien de opgewekte gezichten is dat niet echt nodig. Die komen er wel.
Tjitske, Sander en Spot, nog een hele mooie reis gewenst en misschien wel tot ziens ergens dit jaar in Griekenland.

Wij zetten koers naar Sevilla. Morgen hopen we met mooi weer deze prachtige stad te gaan bezichtigen. Onze buurtjes van gisteren zijn hier kort geleden al geweest en van hen hebben we de tip gekregen over een bewaakt parkeerterrein vlakbij het centrum. Gezien mijn eerdere ervaring met Sevilla bij mijn eerste campertocht lijkt me dit een goed idee. Hier hadden wij toen, ik vergeet het nooit, op kerstavond onze eerste inbraak in het busje. En het was een kostbare buit. Niet alleen de (toen zeer prijzige) videocamera, maar de daarin aanwezige videoband met alle herinneringen van onze eerste reis, was extra zuur.
Dus met die herinnering nog vers in het geheugen vind ik zo’n bewaakte stalling nu wel zo prettig.

Maar vandaag gaan we Sevilla nog niet in. Nog voor de stad zien we op de kaart een reusachtig hippodroom liggen bij het plaatsje Dos Hermanas. Er liggen twee caches bij en op google-earth zien we dat de omgeving ook nog eens goed te pruimen is. We zien een poort open staan, sturen de bus het terrein op en parkeren tussen een paar reusachtige paardentrailers vlak bij de baan. Maar dan zien we op de stellages ook cameramensen staan. We zijn beland tussen een heuse paardenrace. Kennelijk stoort niemand zich aan dat Nederlandse busje dat hier parkeert. Dus langs de 450 paardenstallen kuieren we tussen de paarden en jockeys door richting de hoofdtribune. We volgen nog wat races maar dat jakkeren met die paarden is zelfs aan Car niet zo besteed. Die is toch meer een dressuur mens. Voor enkelen op de tribune is zo’n finish dan weer wel groot feest. Met wapperende bonnetjes rennen ze naar een loketje. Ook hier speelt geld weer een hoofdrol. Een van de paarden wordt na de race snel even naar de douche geleid om het bloed dat uit zijn neusgaten komt en op zijn borst spat vlug even schoon te spuiten. Misschien een “gewone bloedneus” zoals bij ons ook wel eens voorkomt na inspanning, maar het blijft een naar gezicht.

Na de races toch maar even onze bus verplaatst uit de paddock en deze op het grote parkeerterrein voor de gasten gezet. Mooie plek, met 360° zicht op de omgeving. Inmiddels is de zon gaan schijnen en genieten we nog de laatste uurtjes van de dag buiten met een glas en een boek.

Route: Arcos de la Frontera - Dos Hermanos
Gereden: 82 km
Coordinaten slaapplek: N 037°19.015’. W 005°57.171’