Wat een pechvogels
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
13 Januari 2018 | Spanje, Arcos de la Frontera
Een blik naar buiten en we kruipen weer diep weg onder het dekbed. Van de zon, die gisteren nog zo heerlijk scheen, is geen spoortje meer te bekennen. Het ziet er grauw en koud uit. Baloe heeft nog even een sprankje hoop dat we uit bed komen maar kruipt weer ver weg op zijn kussen als hij ziet dat we ons omdraaien.
Het is elf uur als we met verse broodjes van de Lidl aan het ontbijt zitten. In Sanlúcar hebben we verder niets te zoeken. Als de zon had geschenen hadden we er een luie stranddag van kunnen maken.
In de hoop dat het vanmiddag opklaart rijden we naar Arcos de la Frontera, dat veertig kilometer naar het noorden ligt. Voor de derde keer in drie dagen rijden we langs Jerez de la Frontera, de stad van de dansende paarden.
We hebben “Henk” ingeprogrammeerd om ons via de ap “campercontact” naar een parkeerplaats te brengen die op loopafstand van het oude centrum van Arcos ligt.
We willen al 14 dagen een leuke “tussendoor” anekdote schrijven maar het komt er nooit van... Iedere keer als “Henk” zegt: “Over 500 meter bereikt u de bestemming....de bestemming ligt links( of rechts) “ springt Baloe vanaf zijn kussen tussen ons in en begint verwachtingsvol te piepen. De eerste keer dat we het merkten dachten we nog dat het toeval was maar op de een of andere manier combineert hij die woorden met stoppen met rijden en naar buiten gaan! Slimme hond toch?
In Arcos regent het nog net zo hard als in Sanlúcar, geen reden dus om naar buiten te gaan. Baloe heeft pech, dit keer moet hij blijven liggen als “Henk” zegt dat de bestemming bereikt is. Gelukkig klaart het na een paar uur op en kunnen we alsnog het stadje gaan bekijken. Arcos ligt op een heuvel op 200 meter boven de zeespiegel en heeft een schitterend uitzicht over de rivier de Guadalete. In de historische wijk slingeren smalle geplaveide straatjes omhoog naar het Castilla Ducal. Aan de witte muren van de huizen hangen fleurige bloempotten en lantaarns. Maar Arcos staat in Nederland vooral bekend om het televisie programma” de Spaanse droom” uit 2011 waarin 6 koppels strijden om een eigen Bed & Breakfast. Helaas hebben de winnaars van het programma het dorp alweer verlaten omdat ze de benodigde financiering niet rond kregen.
Tijdens het wandelen door het stadje heeft Baloe weer de nodige aanspraak en aandacht. Overal waar we komen moet hij wel een paar keer op de foto, of ze willen weten welk ras hij is. Maar heel zelden dat het ras wordt herkend. Hier is dat wel even anders. Er stopt een auto met 4 Fransen er in. Raampjes worden naar beneden gedraaid en meteen volgt de vraag “Est-ce une Hovawart? Mon files a aussi 3 Hovawarts” De camera’s worden weer tevoorschijn gehaald en dan rijden ze verder. Om ze boven bij de cathedraal weer tegen te komen en wordt het hele gesprek verder gezet. Ik heb al vaker gezegd: als we elke keer als die hond op de foto moet 1 euro kregen waren we rijk geweest. Met Beau ging het vroeger ook iedere keer zo.
Vlak voordat we het stadje inliepen hebben we kennis gemaakt met onze “camper-buren”. Een pas getrouwd stel, mét teckel, uit Amsterdam dat een huwelijksreis maakt van een jaar. Ze zijn ZZP’er. Eigen baas dus en voorlopig even gestopt met werken. Zij, Sander en Jitske, hebben hun volkswagenbusje met hefdak 3 maanden geleden ingeruild voor een Fiat Ducato, (Hymer )een zelfde soort “bus” als wij hebben. Ze zijn door Frankrijk en Portugal gereisd en willen nu door Spanje naar Italië, Sardinië, Corsica, Sicilië en wellicht nog de oversteek maken naar Marokko of Griekenland.
We zijn net terug uit het dorp als Sander bij Gerard om hulp vraagt. Er is iets aan de hand met hun camper. De motor start wel, maar slaat niet aan. Vanachter het raam van onze bus zie ik twee hoofden onder de motorkap verdwijnen en even later er weer schuddend onderuit komen.
Een half uur later rijdt de afsleepauto de parkeerplaats op en verdwijnen een paar andere hoofden onder de motorkap.
Als even later de afsleepauto zonder camper verdwijnt komen Sander en Jitske vertellen dat ze maandag worden weggesleept naar een garage in Jerez de la Frontera. Ze zijn er redelijk koel onder (dat zal de jeugd wel zijn) en willen in het, nu uitgestorven dorp, een borreltje gaan drinken.
We nodigen ze uit om dat glaasje wijn dan maar bij ons te komen drinken en al snel zitten we met z’n vieren rond de tafel en komen de “camperverhalen” los. Wij hebben in de afgelopen jaren samen genoeg meegemaakt en Geer rijdt natuurlijk al meer dan dertig jaar rond in de wereld. Dus de verhalen zijn smeuïg, vaak hilarisch maar soms ook niet zo leuk. Een paar inbraken, de opdringerige Marokkaantjes, vaak hachelijke momenten op wegen waar geen camper mag komen en waarvan we iedere keer zeggen dat we dat nóóit meer doen, we hebben genoeg te vertellen.
Maar we kunnen ze zeker ook nog enkele tips meegeven.
Rond half elf nemen we afscheid. Baloe eist de aandacht op, die wil nu wel eens naar buiten. En het teckeltje van Sander en Jitske heeft al die tijd braaf in hun camper liggen slapen.
Bedtijd, voor iedereen.
Route: Sanlúcar de Barrameda- Jerez de la Frontera- Arcos de la Frontera
Gereden kilometers: 64
Coördinaten slaapplek: N 036.44.850 W 005.48.999
Het is elf uur als we met verse broodjes van de Lidl aan het ontbijt zitten. In Sanlúcar hebben we verder niets te zoeken. Als de zon had geschenen hadden we er een luie stranddag van kunnen maken.
In de hoop dat het vanmiddag opklaart rijden we naar Arcos de la Frontera, dat veertig kilometer naar het noorden ligt. Voor de derde keer in drie dagen rijden we langs Jerez de la Frontera, de stad van de dansende paarden.
We hebben “Henk” ingeprogrammeerd om ons via de ap “campercontact” naar een parkeerplaats te brengen die op loopafstand van het oude centrum van Arcos ligt.
We willen al 14 dagen een leuke “tussendoor” anekdote schrijven maar het komt er nooit van... Iedere keer als “Henk” zegt: “Over 500 meter bereikt u de bestemming....de bestemming ligt links( of rechts) “ springt Baloe vanaf zijn kussen tussen ons in en begint verwachtingsvol te piepen. De eerste keer dat we het merkten dachten we nog dat het toeval was maar op de een of andere manier combineert hij die woorden met stoppen met rijden en naar buiten gaan! Slimme hond toch?
In Arcos regent het nog net zo hard als in Sanlúcar, geen reden dus om naar buiten te gaan. Baloe heeft pech, dit keer moet hij blijven liggen als “Henk” zegt dat de bestemming bereikt is. Gelukkig klaart het na een paar uur op en kunnen we alsnog het stadje gaan bekijken. Arcos ligt op een heuvel op 200 meter boven de zeespiegel en heeft een schitterend uitzicht over de rivier de Guadalete. In de historische wijk slingeren smalle geplaveide straatjes omhoog naar het Castilla Ducal. Aan de witte muren van de huizen hangen fleurige bloempotten en lantaarns. Maar Arcos staat in Nederland vooral bekend om het televisie programma” de Spaanse droom” uit 2011 waarin 6 koppels strijden om een eigen Bed & Breakfast. Helaas hebben de winnaars van het programma het dorp alweer verlaten omdat ze de benodigde financiering niet rond kregen.
Tijdens het wandelen door het stadje heeft Baloe weer de nodige aanspraak en aandacht. Overal waar we komen moet hij wel een paar keer op de foto, of ze willen weten welk ras hij is. Maar heel zelden dat het ras wordt herkend. Hier is dat wel even anders. Er stopt een auto met 4 Fransen er in. Raampjes worden naar beneden gedraaid en meteen volgt de vraag “Est-ce une Hovawart? Mon files a aussi 3 Hovawarts” De camera’s worden weer tevoorschijn gehaald en dan rijden ze verder. Om ze boven bij de cathedraal weer tegen te komen en wordt het hele gesprek verder gezet. Ik heb al vaker gezegd: als we elke keer als die hond op de foto moet 1 euro kregen waren we rijk geweest. Met Beau ging het vroeger ook iedere keer zo.
Vlak voordat we het stadje inliepen hebben we kennis gemaakt met onze “camper-buren”. Een pas getrouwd stel, mét teckel, uit Amsterdam dat een huwelijksreis maakt van een jaar. Ze zijn ZZP’er. Eigen baas dus en voorlopig even gestopt met werken. Zij, Sander en Jitske, hebben hun volkswagenbusje met hefdak 3 maanden geleden ingeruild voor een Fiat Ducato, (Hymer )een zelfde soort “bus” als wij hebben. Ze zijn door Frankrijk en Portugal gereisd en willen nu door Spanje naar Italië, Sardinië, Corsica, Sicilië en wellicht nog de oversteek maken naar Marokko of Griekenland.
We zijn net terug uit het dorp als Sander bij Gerard om hulp vraagt. Er is iets aan de hand met hun camper. De motor start wel, maar slaat niet aan. Vanachter het raam van onze bus zie ik twee hoofden onder de motorkap verdwijnen en even later er weer schuddend onderuit komen.
Een half uur later rijdt de afsleepauto de parkeerplaats op en verdwijnen een paar andere hoofden onder de motorkap.
Als even later de afsleepauto zonder camper verdwijnt komen Sander en Jitske vertellen dat ze maandag worden weggesleept naar een garage in Jerez de la Frontera. Ze zijn er redelijk koel onder (dat zal de jeugd wel zijn) en willen in het, nu uitgestorven dorp, een borreltje gaan drinken.
We nodigen ze uit om dat glaasje wijn dan maar bij ons te komen drinken en al snel zitten we met z’n vieren rond de tafel en komen de “camperverhalen” los. Wij hebben in de afgelopen jaren samen genoeg meegemaakt en Geer rijdt natuurlijk al meer dan dertig jaar rond in de wereld. Dus de verhalen zijn smeuïg, vaak hilarisch maar soms ook niet zo leuk. Een paar inbraken, de opdringerige Marokkaantjes, vaak hachelijke momenten op wegen waar geen camper mag komen en waarvan we iedere keer zeggen dat we dat nóóit meer doen, we hebben genoeg te vertellen.
Maar we kunnen ze zeker ook nog enkele tips meegeven.
Rond half elf nemen we afscheid. Baloe eist de aandacht op, die wil nu wel eens naar buiten. En het teckeltje van Sander en Jitske heeft al die tijd braaf in hun camper liggen slapen.
Bedtijd, voor iedereen.
Route: Sanlúcar de Barrameda- Jerez de la Frontera- Arcos de la Frontera
Gereden kilometers: 64
Coördinaten slaapplek: N 036.44.850 W 005.48.999
-
14 Januari 2018 - 12:13
Riet:
Wat een prachtige lichtval op de foto’s! Van die ‘Spaanse droom’ wist ik niks af trouwens. Interessant dat Baloe zo op het einde van de navigatie reageert. Misschien is het ook een combi met jullie lichaamstaal oid? En voor jullie buren een schot voor open doel: had die Volkswagen nou maar gehouden! -
14 Januari 2018 - 18:46
Katja:
Grappig, maar ik herkende het kerkje van de serie de Spaanse droom. Ik smul weer elke dag van jullie verhalen. Geniet nog maar lekker samen met Baloe.
-
14 Januari 2018 - 21:56
Jeanny En Kees:
Het weer werkt niet altijd mee maar nu hebben jullie ook gepassioneerde camper gasten leren kennen. Die Spaanse droom zegt ons niets. Jammer. Grt -
15 Januari 2018 - 19:02
Jitske, Sander & Spot:
Hola! Deze pechvogels vliegen weer. Vanochtend om 9.00 opgehaald in Arcos de la Frontera, zowaar op tijd en Paco heeft ons goed geholpen. Het was koud, maar gelukkig stond zijn verwarming op standje heet. Spot op schoot en zo zijn we (wederom) naar Jerez de la Frontera gegaan.
De man van de garage, Andres, sprak helaas niet goed Engels. Onze Spaanse cursus van vorige week kwam meteen goed van pas (plus de vrouwelijke charmes van Spot en mij). De motor werd uitgelezen terwijl wij koffie om de hoek dronken. Toen we terugkwamen deed de motor het weer (yes!). Wat bleek, het was een heel klein kabeltje onder het zekeringkastje die tegen een stalen hoekje aanschuurde en daardoor was er kortsluiting ontstaan. Drie uur verder, een rug lichter hebben we Rosa (onze 'bus') weer aangeslingerd naar El Bosque. Bedankt voor jullie gezelligheid en meeleven! Hopelijk zien we elkaar weer een keer.
-
16 Januari 2018 - 23:40
Yvonne Sormani-Simons:
Wat leuk om ook een ander koppel te ontmoeten. Ja ervaring hebben jullie zeker meer dan genoeg. Jammer dat het jong stel autopech had. Daar hebben wij weer ervaring mee. Verleden week kregen wjj Duitse post van de Gemeinde Durach dat onze gestrande auto al meer dan 5 maanden langs de openbare weg stond, terwijl hij allang gesloopt had moeten zijn. De ANWB weer gebeld en het bleek dat de sloper hem vergeten was. Ach ja , het kan gebeuren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
