Glendalough en omgeving

Het bed is heerlijk, mijn kamer geweldig en ik ben verschrikkelijk moe. Desondanks kan ik de slaap niet vatten. Het is te druk in mijn hoofd en de vele indrukken maken het er niet beter op. De hele tijd Engels spreken is natuurlijk ook vermoeiend en aan het eind van de avond komt er geen zinnig woord meer uit mijn mond.
Maar om half 8 sta ik toch weer naast mijn bed en ook Trish is al op. De 2 Birmese katten die bij Trish op vakantie zijn dartelen om me heen, lijken me al te kennen. Ze geven kopjes en met hun ruwe tongetjes likken ze aan mijn handen.

Het weer is redelijk, een beetje grauwig maar droog. Voordat de zondagsdrukte op gang komt rijden we Delgany al uit. Een van de meest bezochte "attracties" in de Wicklow Mountains is Glendalough.
Het ligt ongeveer 25 kilometer ten westen van Delgany. De dorpjes die we onderweg tegenkomen lijken op de plaatjes uit een sprookjesboek. Schilderachtig liggen ze tegen de bergen die in deze tijd van het jaar de meest mooie herfstkleuren hebben.
De route naar de meren lijkt een beetje op de wegen in Schotland: weids, verlaten, heide overal, soms heel kaal , maar verschrikkelijk mooi. Kleine watervallen, die uit de bergen naar beneden stromen en ook hier weer talrijke schapen op de weg.

Glendalough is, ondanks dat we vroeg hier zijn, al tamelijk druk. De naam is afgeleid uit het Iers en betekent: "Dal van de twee meren" De Upper Loch en de Lower Loch. De granieten kliffen van Glendalough, gelegen op een helling bij het noordwestelijke uiteinde van de vallei, zijn een populair sportklimgebied.
Maar laat ik nu net niet mijn klimuitrusting bij me hebben, dus Trish en ik houden het, net als vele honderden mensen met ons, bij een prachtige wandeling rondom de meren.
Het eeuwenoude kerkhof met graven uit 1600 en de 33 meter hoge ronde toren uit 1066 zijn indrukwekkend. Het kloostergebied ontstond in de 6 de eeuw toen St. Kevin hier als kluizenaar leefde maar met de toeloop van volgelingen ontstond er een echte kloostergemeenschap.
Een foto maken zonder een toerist er op gaat niet lukken. Het is inmiddels zo druk geworden dat er op de smalle weg naar de meren een heuse zondagsfile staat. Tijd voor ons om te vertrekken dus.

In Laragh gebruiken we een late lunch, het weer is nog steeds goed genoeg om buiten te zitten, maar tegen de tijd ddat we vertrekken zien we letterlijk en figuurlijk de bui al hangen.
Het wordt nu echt "Iers" weer. Maar Trish weet nog wel wat anders waar we naar toe kunnen. Op dit moment wordt er namelijk een "Viking" film opgenomen bij Lough Tay. De trailers en campers en ook een heuse Vikingboot staan op het terrein bij het meer, maar van enig spoor van leven is geen sprake.
Zondagsrust? We trotseren het slechter wordende weer en bewonderen het uitzicht over het meer dat nu wel opeens zwart lijkt te zijn. De bergen werpen hun schaduwen in het meer. We zien dan wel geen "Viking" maar er blijkt wel nog een cache te liggen. Toch nog een bonus vandaag!

Een heerlijke dag in Ierland, ook al heb ik daarvan nog maar een klein stukje gezien, net zo mooi is als dat ik verwachtte. Katja, je had gelijk! Het is prachtig!

Onderstaand filmpje is van het huis van Trish
De foto start aan het begin van de oprijlaan