Van de Queen naar het Wheel

Het weer was zo goed dat we gisteravond zelfs nog even buiten hebben kunnen zitten. Ver afgelegen van de bewoonde wereld galmde de muziek van Beppie Kraft over de berg. Onze natte kloffies zijn weer droog, de matjes uitgeklopt en het busje is schoongeveegd. We kunnen er weer even tegenaan.
Het regent zelfs (nog) niet als we vanmorgen wakker worden. En dat komt goed uit want ik ga op bezoek bij de "Queen". Niet dat ze thuis is, maar haar in 1853 gebouwde woning, Belmoral Castle, lijkt me ook best de moeite waard om een kijkje te nemen.
Veel te vroeg staan we voor de poort, het is net 9 uur, en er is nog niemand te zien. Alleen de portier is aanwezig en die geeft net de vogeltjes wat voer. Zo te zien zijn die dat gewend, er komt van alles op af vliegen.
Dan nog maar even een kopje koffie in het busje. Naast ons stopt een enorme camper, afmeting tourincar, met Nederlands kenteken. Waarom die nu precies naast ons moet staan mag Joost wezen. Misschien willen ze zo nog eens benadrukken hoe groot die van hun is, of hoe klein die van ons? In ieder geval stapt er een nuffig uitziend dametje uit, die richting de kassa loopt. Ik had haar zo kunnen vertellen dat ze zich de moeite kon besparen omdat de "Castle" nog niet open is, maar waarom zou ik :)

Ik krijg nog even de neiging om me net zo sjiek te gaan aankleden als dat zij is, maar ja, de "Queen" is er toch niet, dus ik hou mijn spijkerbroek maar aan.

Om 10 uur staan ik samen met de sjieke dame en haar man bij de kassa. We zijn de eersten, niet dat het voor de rest al storm loopt om deze tijd. De dame vraagt aan me of ik Limburgse ben? Zou ze dat gehoord hebben toen ik in mijn beste Engels het ticket kocht voor de entree?
Het blijkt dat ze uit Welten komen, 5 kilometer bij mij thuis vandaan! Hoe verzin je het!
Als we buiten bij het treintje staan die ons naar het kasteel moet brengen, moet ze het direct aan haar man vertellen, die meteen handen schudt en zich voorstelt: " Ietje en Sjef, uit Welten" zegt hij glunderend. Ik hoop verder niet dat we samen bij de "Queen" naar binnen lopen.
Als het treintje stopt en iedereen zich naar het loketje haast waar ze de koptelefoon (voor de uitleg over het kasteel) krijgen, ren ik snel de andere kant uit en loop als eerste het kasteel binnen. Maar dat valt tegen: er is maar 1 kleine zaal waar een expositie wordt gehouden en voor de rest moet je je buiten zien te vermaken in de tuinen, het theehuis, het kilometers grote landgoed, de stallen( waar geen paard te zien is) en het koetshuis waar een paar antieke k(n)arren staan. Het kasteel dat als zomerverblijf dient voor de Queen, is wel heel imposant om te zien, maar vind ik het entreegeld van 11,50 pond niet waard. Goed dat Geer niet mee is gegaan. Die heeft zijn tijd besteed aan een lange wandeling met Baloe.

Het kleine dorpje Braemar met zijn 400 inwoners, is een stuk aantrekkelijker dan het imposante kasteel van Elizabeth. Het dorpje is werelberoemd vanwege de jaarlijks terugkerende Highland Games die hier in de openlucht worden gehouden. De authentieke winkeltjes geven het dorp een gezellige aanblik. Maar het weer slaat om en de miezerige regen wordt een heuse regenbui die de rest van de dag aanhoudt. Tijd om het busje op te zoeken en verder zuidwaarts te rijden. De prachtige Grampion Mountains, de hoge bergen in dit National Parc, worden grotendeels door de regen aan het oog onttrokken.

We hebben nog een paar dingen die we absoluut willen zien op deze reis en dat is het Falkirk Wheel en Edinburgh. De rest laten we aan het toeval over, hoewel ik natuurlijk onderweg de reisgidsjes alweer aan het doorspitten ben.

Een flink stuk drukke autoweg met bijbehorende files brengt ons aan het einde van de dag naar de parkeerplaats van het bezoekerscentrum bij het Wheel. Morgen weet Geer daar vast heeeel veel over te vertellen:)
Voor vandaag is het verhaaltje uit.

Route: Ballater-Balmoral-Braemer-Perth-Stirling-Falkirk
Gereden kilometers:187
Slaapplek coördinaten: N 55°59.950' W 003°50.349'