Code geel !!

Het begint zachtjes te regenen vannacht en als we bij het opstaan naar de lucht kijken lijkt daar geen verandering in te komen. De weersverwachting op de radio bevestigt het vermoeden. In de ochtend regen die steeds heviger wordt naarmate de dag verstrijkt. In de namiddag zware buien met mogelijk onweer en hagel. Om de ellende compleet te maken wordt er een stevige wind bij voorspeld.

Gewoon Schots weer dus. We passen onze dagbesteding er dan maar op aan. Vandaag dus geen wandelingen.
Loch Ness staat op het programma en dat is sowieso zo'n 50 km verder. Rustig aan rijden we zuidwaarts en zien het landschap door de regen heen veranderen in steeds meer bossen.
Loch Ness is als alle andere lochs. Groot, imposant en met een diepte van 229 meter is er genoeg water om er een monster te verbergen. En daar wordt nog steeds een slaatje uitgeslagen. Drumnadrochit maakt goede sier met 'Nessie' en de toeristenwinkels liggen vol met van alles en nog wat met het monster erop. Nou ja monster.... de monsterkop van vroeger heeft een grappige uitstraling gekregen. Dat verkoopt net iets beter, hè.

We hebben gekozen om het beroemde kasteel Urquhart te bezoeken. Een van de grootse van Schotland, leert ons reisgidsje. Lijkt ons uitstekend om 'iets binnen te doen' met dit hondenweer. We haasten ons het bezoekerscentrum binnen na 16 pond betaald te hebben (ik krijg 20% korting als bejaarde) en dan staan we meteen tussen de merchandising. Nu geen Nessie maar van alles wat ook maar iets met de Schotse oudheid en cultuur te maken heeft. Van alle clans, en dat waren er bijna 100, liggen boekjes en andere wetenswaardigheden.
We worden eerst uitgenodigd om in een klein filmzaaltje de historie van het kasteel in een korte film te bekijken. Met de nodige dramatische beelden en geluid maken we kennis met het kasteel in zijn prille oorsprong en de uitbouwen en aanbouwen in de daaropvolgende honderden jaren. Als nadrukkelijk een van de bewoners de clan Mc Donald's wordt genoemd krijg ik even het gevoel dat een rijke Amerikaans sponsor het nu uitbaat. Maar gelukkig blijkt dat maar schijn.
De film eindigt nog dramatischer als de laatste bewoners, omgeven door aanvallers, de hele overgebleven kruitlading tot ontploffing brengen en het kasteel opblazen waarna het roemloos afbrandt..... Langzaam gaan de lichten aan. Het filmdoek wordt naar boven gehesen en het gordijn erachter gaat langzaam open. Een panoramisch raam geeft dan uitzicht op het kasteel dat op de stijle klippen van Loch Ness staat. Alhoewel..... kasteel? We kijken tegen de resten. Een heuse ruïne dus, waar tientallen druipend natte toeristen elkaar proberen te ontlopen om die leuke selfie te maken. Er zit niets anders op om onze entree van 16 pond te gelde te maken en ons tussen de meute te mengen. Gelukkig met paraplu en regenjacks, maar door de forse wind houden we het niet droog. Het is allemaal (te keurig) gerestaureerd. Zelfs met een invalidenwagentje kun je hier tussen de restanten wagen. Overal staan panelen met uitleg en beelden hoe het er uit gezien zou hebben. Het geeft, samen met de vertoonde film, wel een goed beeld zo, maar omdat ze hier Nessie ook uit de duim hebben gezogen, heb ik zo mijn twijfels over de gedetailleerde informatie.
Maar daar heb ik wel vaker last van, tot ongenoegen van Car, waar ik dan haar romantische voorstellingen naar de knoppen help met met sceptische overpeinzingen.

We zoeken nog even het ski-oord Aviemore op. Eten een lekkere 'foot' Subway op en ontdekken een buitensportzaak. Niet verkeerd want onze meegenomen regenjacks zijn niet veel waard en samen steken we ons in gloednieuwe jacks. Car nog een paar nieuwe wandelschoenen erbij en we kunnen het weer trotseren. Op digitale informatiepanelen langs de weg wordt code geel aangekondigd i.v.m. zeer zware buien. En als ze dat in Schotland roepen... Hier zijn ze toch wel een buitje gewend lijkt me.

We rijden nu het Nationaal park Cairngorms in. Erg bosrijk, maar veel krijgen we er niet van mee. Ik heb alle aandacht nodig bij de weg, die vaak enorme plassen vertoont. Bovendien zijn kleine watervalletjes langs de steile weg nu complete watervallen geworden die een lading water tot op het asfalt donderen.

In onze todo- list staat ook nog een ritje met een funicular railway, de enige die Groot Brittannië rijk is. Voor vandaag absoluut geen doen meer. Bovendien komt de laatste om 16:30 uur weer naar beneden. Het apparaat voert je tegen betaling naar de top van de Cairngorms Mountains.
De weersvoorspellingen zijn voor de rest van de week ook niet best, dus we twijfelen of dit soort uitstapjes wel zin heeft. Maar we besluiten toch omhoog te rijden naar het station. Mocht het morgen meevallen dan kunnen we altijd alsnog verder omhoog met dat ding.

Als snel rijden we de wolken in, oftewel gewoon potdichte mist. Boven is alles nagenoeg verlaten. Het stortregent en de wind rukt aan de bus. De kachel moet aan om het aangenaam te maken. De temperatuur daalt hier ras. We zien nagenoeg geen hand voor ogen ook, het enige positieve is een keurig vrij WiFi signaal dat sterk genoeg is omdat alleen wij idioten hier boven op de berg staan en er gebruik van maken. Ik vraag Siri om de vooruitzichten en die maakt ons ook niet blij. De temperatuur gaat volgens hem vannacht dalen onder nul en de regen zal over gaan in sneeuw...... Kan het nog gekker in juni zou je denken. We eten nog even snel wat en maken gebruik van de WiFi om het verslag en de foto's online te zetten. En dan toch maar voorzichtig in de mist en het noodweer aan de afdaling beginnen. Geen zin om morgen hier een beetje ingesneeuwd te raken.

Route: Fortrose - Invernesse - Drumnadrochit - Aviemore - Glenmore.
Gereden: 158 km
Coordinaten slaapplek. N57°09.933' W003°43.361