Het noorden bereikt

We worden pas laat wakker. Het is kwart over 8, een tijdstip waarop we normaal al het ontbijt achter de kiezen hebben. Zelfs Baloe heeft zich nog niet verroerd en ligt nog heerlijk te slapen als Geer zijn benen buiten boord steekt.

Het is droog en een mager zonnetje laat zich zien.
In het kleine Kinlochbervie vinden we een uitstekend werkende internetverbinding, dus kunnen we de laatste twee verslagen en flink wat foto's online zetten. Het gaat allemaal razend snel.
Nog even het thuisfront gerust stellen en dan gaan we proberen om het meest noord-westelijke punt van Schotland te bereiken: Cape Wrath. De cache beschrijving geeft een moeilijkheidsgraad en terreinwaarde aan van 5. Hoger gaat niet. We komen er al snel achter dat het, zeker met Baloe erbij, niet haalbaar is. Je moet eerst eens een boot zien te vinden die je naar een bepaald punt van het eiland brengt en dan met een busje verder naar de vuurtoren. Volgens de reisgids ook nog eens een afstand van een uur rijden. Verder zijn er geen wegen op het eiland. Dus deze trip en cache laten we voor wat het is. Er zijn genoeg ander mooie dingen te zien in en om Durness.

Zoals het prachtige, kilometers lange zandstrand van Balnakeil in het uiterste noorden, net tegenover de Cape Wrath. Dat kunnen we zonder boot en bus bereiken. De tientallen meters hoge zandduinen met zijn vreemde formaties doen denken aan de Sahara. De wandeling naar het uiterste Noordpunt gaat eerst over een honderd meter breed wit zandstrand en loopt dan verder hoog de duinen in. Er is geen mens te zien, de vele schapen en runderen met hun jonkies kijken een beetje lodderig als er opeens een groot zwart monster hun kant op komt.
De duinen gaan over in heuvelachtige weides met glinsterende poelen. Het uitzicht over de Kyle of Durness en de Balnakiel baai is spectaculair. Op de top van de heuvel van het kleine schiereiland kijk je over de kustlijn van Sutherland met zijn steile klippen. De cache die er ligt krijgen we als bonus erbij:)
Het is vloed als we teruglopen en van het brede zandstrand is niet veel meer over. Wat dappere kinderen spelen in het koude zeewater, maar ik heb zo'n vermoeden dat onze badkleding dit jaar in de kast blijft hangen.

Terwijl Baloe op huis en haard past ( tenminste dat hopen we dan) lopen wij nog even naar het nabij gelegen Balnakiel Craft Village. Het dorpje is in 1970 van een militaire legerplaats omgebouwd naar een kunstenaarsdorp waar nu tientallen creatievelingen hun verschillende kunst-en handwerken verkopen. Geer is onder de indruk van het werk van een jonge Duitser die zich hier heeft gevestigd. Hij schildert op roestig afval en hout dat aan de kust wordt gevonden. Maar zijn prijzen liegen er ook niet om en hij vraagt voor sommige kunstwerken wel 500 pond. Tja, het moet maar net je smaak zijn. Ik vind het ook wel mooi maar niet voor bij mij aan de muur:)

Het plaatsje Durness is het meest Noord-westelijke van Schotland en is als zodanig voornamelijk bekend als voormalig vakantieadres van John Lennon en Yoko Ono en om zijn prachtige zandstranden. Voor de rest valt er niet veel te beleven. Er is een tankstation, een Spar en een restaurant. " Laten we daar nu eens gezellig gaan eten vanavond, " stelt Geer voor. Om 6 uur zit het er al bijna vol, meest mensen van de naast gelegen camping. Op de menukaart staan de meest aantrekkelijke gerechten, maar ik ben nog nooit iemand tegengekomen die Engeland als culinair land heeft aanbevolen. Brrrr slappe frietjes, vlees dat geen smaak heeft, weke groenten en black pudding. En nee, dat is geen pudding maar een soort bloedworst. Het enige lekkere op mijn bord is de ananas en de mayonaise. Ook niet echt een combinatie waar je mond van gaat kwijlen. Voortaan kook ik dus lekker zelf. En hoewel Geer zijn bordje leeg heeft gegeten zit ook hij niet echt te juichen.

Het slaapplekje wordt een beetje zoeken zo laat op de avond. De meest mooie plekjes zijn al ingenomen door andere camperaars, maar niet ver van het dorp vinden we nog een plek met uitzicht op de Sango Bay. Weliswaar grauw en grijs, omdat het inmiddels wéér is gaan regenen maar wij zitten in ieder geval hoog en droog!

Route: Oldshoremore -Durness
Gereden kilometers: 46
Coördinaten slaapplek: N 58° 32.877' W 004° 40.594'