Met Sex on the Beach sluiten we af. :p

En die laatste dag doen we niks. De ochtend wordt een strand- en zeedag en als ik beurs ben van het liggen op mijn handdoekje op het strand, mag ik dat ’s middags verruilen voor een heus strandbedje langs het zwembad bij Daisy’s. Het ligt daar toch wat beter en er loopt een vriendelijke ober die bier en cocktails naar je bedje brengt. We voelen ons nu echte toeristen! Car, die standaard cola besteld met als uitspatting de toevoeging, Light of Zero, kijkt me schalks aan en bestelt een “Sex on the Beach”.
“ Car daar zit alcohol in hoor”, probeer ik nog te onderwijzen. “Weet ik,… nou en” is haar antwoord.
Ik spoel mijn domme opmerking weg met een slok bier en zie haar het sexy drankje door twee rietjes tegelijk naar binnen slobberen. De ober doet een duit in het zakje en beweert dat Sex on the Pool ook tot de mogelijkheden behoort. Ze vindt het nog lekker ook en ik bereid me voor op de uitwerking die de naam van het drankje belooft.
“ Nog een Car? “ is mijn genereuze aanbod, maar ze staat al op van haar bedje en beweegt zich richting ons appartement…. “Ik ga alvast mijn koffer pakken voor morgenvroeg” . Uhhhh nu al? Car ten voeten uit! En ik laat mijn lome lijf weer terugzakken op het bedje en verlustig me maar aan de ijskoude pint Mythos.

Die avond proberen we het eten in het restaurant van het resort en het is verrassend lekker ook nog. Vanaf het terras is het ongeveer 15 meter lopen naar ons appartement waar mij nog de zware taak wacht om een kwart fles wijn en een halve liter bier soldaat te maken die nog in de koelkast staat. Car houdt het voor gezien en duikt tussen de lakens nadat er eerst twee wekkers op “te vroeg” worden afgesteld.
“We hebben weer geen warm water” is het laatste wat ik van haar hoor. Prima wat mij betreft, dan kan ik zonder te douchen en met een verse lading deet op mijn lijf een paar uur later ook de laatste nacht Zakinthos in.
Het wordt een korte nacht om drie redenen. Mijn lijf moet een paar keer een paar liter drank kwijt, de muggen weten ondanks de deet toch mijn lijf te vinden, en als laatste natuurlijk die kl… wekker die te vroeg afloopt.

Veel te vroeg zijn we op het vliegveld, maar kennelijk zijn er meer zenuwenlijers die denken dat ze de vlucht missen want we staat al een enorme rij voor de incheckbalie. Online inchecken kan hier niet dus ook wij moeten aansluiten in de rij. Doordat iedereen zo vroeg is, vertrekken we ruim een half uur eerder dan gepland en de piloot laat ons weten dat het hem deze keer in drie uur gaat lukken om in Amsterdam te komen. En als hij van de vluchtleiding op Schiphol even tussendoor mag landen zijn we allemaal wat vroeger thuis. En zo geschiedde.

Onderweg in de auto mijmeren we nog even na. Zakinthos was leuk. We hebben heerlijk getoerd met ons scootertje over het mooie groene eiland. Uiteraard hebben we alle bezienswaardigheden gezien. Zelfs de een 'turtle' zien zwemmen en natuurlijk het beroemde scheepswrak op het witte strand van 'Navagio Beach'. De 'Blue Caves' hebben geen geheimen meer voor ons, dus deze drie toppers kunnen van het to-do-lijstje geschrapt worden.

Car had wel nog gehoopt getuige te kunnen zijn van het uitkomen van een nest eieren op het strand, voor haar het absolute hoogtepunt, maar dat is het dus niet geworden. De stranden zijn ’s nachts verboden gebied om zo die diertjes een ongestoorde run vanuit het ei naar de zee te gunnen. En dat is maar goed ook. Door de ongebreidelde toename van het toerisme komen de zeeschildpadden hier steeds verder in het gedrang en nemen de nesten jaar over jaar steeds verder af. En hoewel Car zich als schildpaddenvrouwtje toch wat verheven voelt tussen het toeristengepeupel en gehoopt had getuige te kunnen zijn van een “hatch”, zijn wij deze ronde ook gewoon een deel geweest van de toeristenmeuk, die het eiland overspoelt.

Natuurlijk behoort Zakinthos ook tot ons geliefde Griekenland, is het een prachtig eiland, maar toch… wij houden meer van het Griekenland zoals wij dat al jaren verkennen. Zoekend naar die plekken die nog niet totaal overspoeld worden door de toeristen, onze eigen gang gaan. Niet wakker gehouden worden door dronken toeristen. Slapen op verlaten standjes en op bergtoppen en genieten van totale stiltes en inktzwarte nachten. En dan weten we weer dat we enorm verwend zijn met onze vrijheid met ons busje.