Bijna de boot in..

Om 4 uur vanmorgen hoor ik zachtjes: "ik ben weg hè". Car staat al bepakt en bezakt naast me. Zaklamp met rode voorzet kap. Camera op mini driepoot. Ze is er helemaal klaar voor. Buiten wacht al de Chinese vrouw van de Nederlandse man in de Belgische camper, die vannacht onze buren waren. Samen gaan ze erop uit in de hoop om wat zeeschildpadden te betrappen op eieren leggen. Van mensen die het kunnen weten hebben ze de tip gekregen dat 4 uur in de ochtend de uitgelezen tijd is. Het feit dat er gisteren verschillende aan land zijn geweest zonder eieren te droppen zou moeten betekenen dat ze vannacht extra weeën hebben.
Vol verwachting vertrekken de dames om ruim twee uur later ietwat teleurgesteld terug te keren. Wel weer 16 nieuwe nesten gevonden, maar het moment suprême heeft toch iets eerder die nacht plaatsgehad. Wel hebben ze wat eieren kunnen redden die, vermoedelijk door hongerige zwerfhonden, zijn uitgegraven. Er moet dus nog een volgende nacht komen.

Maar niet meer voor ons hier. Wij trekken langzaam richting noorden om zodoende geen grote afstanden in een keer te hoeven afleggen. Vrijdag vertrekt onze boot namelijk en we hebben een klein probleempje ontdekt. We waren namelijk van plan om niet in Igoumenitsa aan boord te gaan maar in Patras. Dan hoefden we een stuk minder lang te rijden. Tijdens onze boeking hebben we die optie opengehouden. Geen probleem volgens het boekingsbureau. Als we de maatschappij dat een dag of vier voor vertrek even doorgaven zou dat goed komen. Maar bij aankomst in Igoumenitsa zijn we dat vergeten en op onze retourtickets staat nu dat we toch echt dat we in Igoumenitsa aan boord moeten gaan. We wagen er een mailtje aan, maar helaas geen antwoord. Vanmiddag probeer ik te bellen met de maatschappij Minoan. Een antwoordapparaat neemt op en vertelt me, gelukkig ook in het Engels, dat ik aan de lijn moet blijven. Vervolgens hoor ik een kwartier lang "für Elise" waarna de verbinding wordt verbroken. Ik probeer het nog een keer en weer krijg ik Elise aan de telefoon, die ook nu weer niet terzake komt maar ophangt. Tja...en dan kunnen we gokken dat we het op tijd geregeld krijgen of Patras mijden en voor zeker gaan. We besluiten die 400 km extra over land voor lief te nemen en de komende dagen met korte stukken verder noordwaarts te rijden. Beau vertellen we het nieuws maar niet. Maar van de andere kant hoeft hij 10 uur minder op die k*tboot te blijven.

In KataKolo hebben we leuke herinneringen dus dat plaatsje doen we nog even aan. Al schrikken we van de enorme hopen afval op de wegen ernaar toe. Nou zijn de Grieken wat dat betreft echt viezeriken en zijn we inmiddels wel wat zwerfvuil gewend, zelfs "voor de deur" van het vakantie-stulpje van onze koning en koningin, maar dit slaat alles. Soms ligt er zo gigantisch veel dat een deel van de rijbaan wordt verspert.

Net als we het plaatsje binnen rijden zien we een enorm cruiseschip de haven binnenvaren. Altijd leuk, dat geeft extra drukte als zo'n schip zijn lading uitbraakt en de 2500 toeristen ietwat vertwijfeld het stadje intrekken. De plaatselijke middenstand veert dan op en probeert een graantje of beter een Eurootje mee pikken.
We staan net wat gezellig te babbelen bij een aanbieder van busreizen naar Olympia, waarvan we de WiFi mogen gebruiken, als de eerste horden zich aandienen. Met 6 man/vrouw sterk met borden en vlaggetjes en veel verbaal geweld worden de argeloze toeristen naar de kassa gelokt. Slechts €10,- wordt in diverse talen gescandeerd. Vlak bij de boot staan ook al bussen maar als je daar instapt ben je dus € 20,- pp kwijt. Een super aanbieding dus volgens onze gezellige Grieken, en dat binnen een paar honderd meter! Wat ze niet zeggen is dat net buiten de looproute ook twee aanbieders zitten. Dezelfde busreis, maar hier voor € 4,- ! Maar het kuddegedrag doet zijn werk en onze gezellige WiFi vrienden doen goede zaken. We zien nog net dat de minder fortuinlijke de buren bij het laatste restje toeristen de prijs nog eens laten zakken naar €3,- De betreffende uithangborden staan klaar om de hoek en worden naar believen razendsnel gewisseld. Car staat met plezier ertussen en wordt gevraagd om bij eventuele Nederlanders te willen vertalen. Ik zit weggedrukt in een schaduw hoekje het verslag online te zetten en constateer dat we nog geen steeds geen mail hebben van Minoan.

En dan de laatste etappe voor vandaag. Net onder Patras ligt het gehucht Kalogria. Hier hebben we goede herinneringen aan. Op onze eerste reis samen naar Griekenland was dit het eerste plaatsje waar we na aankomst met de ferry overnachtten. Het ligt prachtig tegen een rots en wordt geflankeerd door een groot meer, waar honderden watervogels te zien zijn. Niet dat we veel soorten uit elkaar kunnen houden, maar flamingo's kunnen we door hun kleur nog wel herkennen en die stappen hier ook parmantig rond. Bij een prachtig gelegen kapelletje , waar we elk jaar even naar toe gaan, besluiten we nog een cache te plaatsen. In Platamonas is dat prima gegaan, dus we wagen het er nog eens op om toestemming te krijgen van de (Griekse) geocache-organisatie. En dan rijden we door naar een super afgelegen baai en dito strand. Het weggetje ernaar toe is weer even op de tanden bijten. Smal, stijl en veel gaten, maar dan heb je ook wat. Hier sta je vaak totaal alleen op een immens groot zandstrand in een prachtige baai. Nu is het echter wat drukker dan voorgaande jaren. Een strandtenthouder heeft de plek toeristisch gemaakt en we tellen snel zo'n 27 auto's! Echt, zo druk hebben we het hier nog nooit gehad. ;)
De enige buitenlander is een Zwitser die hier met een imposante 4 wheel-drive staat met slaapgelegenheid op het dak. Als hij ziet hoe ik verlekkerd naar dit stuk speelgoed staat te kijken komt hij snel een praatje maken. Of wij hier vannacht blijven staan? Dan "durven" zij ook.
Later op de avond maken we, met wat chips en bier, nader kennis met Maikel en Cornelia. Een avontuurlijk stel van 33 en 29 uit Bern, waarvan de vakantie er helaas op zit. Zij hebben op Kreta de vakantie doorgebracht en morgen varen zij terug naar Ancona. Wij hebben nog een weekje, maar vrijdagavond verlaten we Griekse bodem.

Route: Kalo Nero - Pirgos - KataKolo - Kalogria - Cape Araxsos.
Gereden: 159 km
Coordinaten N 38.10.488' E 021.22.058'