Nieuwe en oude plekken

Al heel vroeg komen de vissertjes op het verlaten strand om hun hengels uit te werpen. Voorzien ze de restaurantjes in de buurt of is het voor eigen gebruik? Het is in elk geval een leuk schouwspel.
Na het ontbijt rijden we langs de kust terug richting Kalamata om wat boodschappen te doen. De stranden die gisteren zo over en overvol waren liggen er nu verlaten bij. De straten zijn opvallend leeg en ook de meeste winkels zijn dicht. Zelfs in zo'n grote stad als Kalamata een opvallend beeld. Is het wellicht een feestdag in Griekenland?
Vandaag gaan we naar de Polylimnio watervallen, die 35 kilometer ten westen van Kalamata liggen. Wij zijn al ettelijke keren in de buurt geweest maar hebben nooit van het bestaan ervan geweten. Het is dat er borden langs de doorgaande weg staan die er naar verwijzen anders zou ik beslist niet hebben gewild dat Geer wéér een onverharde weg in reed.
Een kilometer slingeren we langs olijvenboomgaarden en dan komen we volkomen onverwacht op een ruime parkeerplaats. Volgens de beschrijving kunnen we er zwemmen, dus worden badkleding en handdoeken ingepakt en beginnen we aan de lange tocht naar beneden. Met ons nog meer mensen, want ook dit schijnt een groot trekpleister te zijn voor iedereen die de hitte van de stad wil ontvluchten. Beneden in de kloof is het schuifelen achter hele gezinnen met kinderen, jonge mensen op teenslippers en oudjes die zich koelte toewaaien.
Over houten bruggetjes beginnen we aan de klim die naar de eerste van de 15 watervallen en meertjes moet leiden. Voor Beau is het pad te moeilijk en dus blijft Geer op een van de picknickplekken met hem achter zodat ik " even " naar boven kan wandelen. Maar dat valt nog niet mee, op het wandelpad liggen volgens mij alle stenen en keien die ze in het oude Griekenland hebben kunnen opgraven. Het is klauteren en klimmen, door en over het water en in de weg liggende boomstronken. Maar ik heb nog een opdracht meegekregen van Geer: "Die cache die er ligt neem je nog wel even mee, he! " zegt hij. Helaas is er geen bereik in de kloof en die cache wordt dus niks, maar de watervallen en de omgeving zijn prachtig. Met het zweet druppend van mijn gezicht kom ik na een half uur weer bij Geer, die het ook nog wel eens wil proberen en blijf ik achter bij Beau op de picknickplek. Maar ook hij komt onverrichterzake weer terug, hij is al klauterend en jonglerend over de rivier tot aan de bovenste watervallen geweest die de vorm hebben van een hart. Van zwemmen en dus afkoelen is helaas niets terecht gekomen en lopen we in de brandende zon bergop richting het busje . Beau heeft gelukkig wel nog even kunnen zwemmen in het ijskoude bergwater.

In het busje wijst de temperatuur ondertussen 41 graden aan. Buiten is het niet veel minder. Gelukkig zijn de strandjes niet verder dan 25 kilometer oostwaarts en vinden we een mooi plekje op een verlaten camping in het gehucht Aghios Andreas. Als we het dorp binnenrijden kijken we elkaar grijnzend aan: hier zijn we al eens eerder geweest en ook hier hebben we al eens gestaan om te overnachten. Het gehucht is ondertussen wel iets uitgebreid, heeft wat meer tavernes en heel wat meer toeristen dan in 2010. ( zie reisverslag Griekenland 2010: Pech en wasdag. http://carrycoppes.waarbenjij.nu/reisverslag/3601660/wasdag-pechdag-en-nog-meer-ongemakken ) Maar die toeristen vertrekken na een paar uur en wij blijven achter op een nagenoeg verlaten strand, waar ondertussen een heerlijk briesje staat en de temperatuur een heel stuk aangenamer is dan vanmiddag.

Route: Akrogiali-Kalamata- Kazarma- Polylimnio-Petalidi-Aghios Andreas
Gereden kilometers: 79
Slaapplek coördinaten: N 36.51.701. O 021.55.342