Rustdag

Onze slaapplek was niet de meest idyllische van de vakantie. Een enorme parkeerplaats langs de haven van Nafplio. Kon je voorheen nog vlak langs het water staan, nu is een groot deel langs de kade afgezet met een tralie-hekwerk. Het dichtst bij het water is dus vlak langs het hek. Dat doen we dan ook, maar we zitten dus letterlijk achter de tralies. Indirect past dat natuurlijk wel mooi bij de vergrijpen van de voorgaande dag.
De ochtend begint voor mij met een geplande wandeling van ongeveer 500 m. De eerste honderden meters is normaal lopen in een door mij geplande richting. Aangezien dat het eindpunt gelegen is tegen een helling en er talloze trappen en steegjes die kant oplopen wordt mijn ferme tred al wat onzekerder. Trap op, nee terug. Steegje in, ook niet, weer terug. Ik moet steeds vaker het scherm van mijn mobiel raadplegen. Op 10 meter van mijn einddoel draal ik steeds meer en kijk zoekend rond. Passerende mensen kijken wat achterdochtig als ik ietwat gebukt de omgeving afspeur. Na 10 minuten verandert mijn gefronste blik in een tevreden grijns. Een mooi begin van de dag. (Onze meelezende hobbygenoten zullen bovenstaande begrijpen en herkennen).
Car is achtergebleven met onze zielepoot en maakt zich nuttig met schrijven en lezen. Nog even bij de Lidl langs en dan weten we van voorgaande jaren een geweldig plekje aan de overkant van de baai. Het dorpje heet Mili. Heeft en paar straten en wat restaurantjes en iets wat op een haventje lijkt. Aan het einde van het dorpje kun je lekker op het strand staan. ( Vlak achter het bordje, verboden te kamperen ;)) Er is een kraan, een douche en net zoals voorgaande jaren zijn we de persoon dankbaar die nog steeds niet ontdekt heeft dat zijn WiFi openstaat. We maken er gretig gebruik van om wat meer foto's dan normaal bij het verslag te voegen.

Op facebook planten we ook nog wat jaloersmakende plaatjes en dan is de rest van de dag een hangdag. Doordat we genoeg water bij de hand hebben kunnen we wat wassen en de strandparasolletjes zijn uitermate geschikt om er een drooglijntje onder te spannen. En dit spannen is dan ook wel het spannendste van de dag. Tenminste... Car presteert het nog even om in een splinter glas te trappen en mag ik nog even doktertje spelen. Maar alles wat ik kan vinden is géén pincet. Net voordat ze dood is gebloed lukt het me om met een nagelknipper ( je moet wat he) het stukje uit haar voetblessure trekken. Betadine erop, verbinden en dan is dat leed ook weer geleden.

Beau is weer helemaal in zijn element. Heeft een strandvriendinnetje gevonden met de akeligste ogen die we ooit bij een hond gezien hebben, maar hij heeft duidelijk vlinders in zijn (onder)buik. Zij geeft zich helemaal aan hem over door bereidwillig op haar rug te gaan liggen, waarna hij "en plein public" oraal zijn genegenheid bewijst. Doet ook nog even een poging om het met haar op zijn hondjes te doen, maar dat ik gedoemd te mislukken aangezien zijn baasje daar jaren geleden een stokje voor heeft gestoken. Ze mag nog wel mee-eten maar daarmee is deze vakantieliefde dan ook weer voorbij en sjokt ze weer het dorpje in. Of ze vannacht op het strand zijn mandje komt delen is bij het ter perse gaan van dit verhaaltje nog geen zekerheid over.

Route: Nafplio - Mili.
Gereden: 15 km. (Lief voor Beau hè ;))
Coordinaten slaapplek. N37.33.245'. E022.43.183'