Tussen de Golf van Evvia en de Egeïsche zee

Als we wakker worden ligt Beau al in zijn kuil onder een boom. (het blijft een Duitser) Die heeft hier de hele nacht buiten geslapen. Wij met de ramen open. Heerlijk die koele zeelucht over onze naakte lijven.
De zee is nagenoeg rimpeloos als ik mijn eerste duik neem. Naast mij zwemmen vrolijk een viertal dolfijnen met me mee.... Oke, oke, dit klinkt misschien iets te spannend. Om eerlijk te zijn zat er wel ongeveer een 800 meter tussen, maar toch! Het idee is er niet minder om. Het is een geweldig gezicht om die imposante glimmende lijven boven de gladde zeespiegel uit te zien komen. En nu bedoel óók die dolfijnen hè, al heb ik de indruk dat Car dit keer meer geïntereseerd is in de schoonheid van Flipper.
Maar het is een prachtig begin van de dag. Het is zelfs gelukt om ze op de foto te krijgen. Zonder mij, want dat zou alleen maar afleiden natuurlijk.

We gaan vandaag de bergen in. Nou ja, we klimmen, nadat we nog even in Limni geweest zijn voor wat boodschappen en een ochtendterrasje, over het Kandiliogebergte. De hoogste top hier in het noorden van het eiland is slechts 1246 m, dus dat valt reuze mee.
Limni is een vredig vissersdorp dat pas onlangs is ontdekt door het toerisme. Het heeft witgekalkte huisjes, dobberende bootjes in de haven en een rustgevende waterkant met diverse terrasjes en tavernes. "Bezoek het voor het te laat is", kopt ons reisgidsje. Bij deze gedaan dus.

Halverwege stoppen we nog voor een cache, die sinds oktober 2015 niet meer is gevonden. Een uitdaging. Er is geen pad te bekennen en ik volg het riviertje stroomopwaarts. Langs de oever is meestal niet mogelijk, maar het water is ongeveer kuitdiep dus dat is te doen. Maar na ongeveer een half uur waden en ploeteren lukt het me niet om een pad te vinden. Als ik besluit terug te gaan valt me opeens tussen de dichte struiken een opening op en ja hoor, ik vind een pad dat ook nog eens in de juiste richting van mijn coördinaat gaat. Ik sms Car, die lekker met Beau aan de waterkant is achtergebleven, dat ik nog wat langer weg blijf en een tweede poging doe. En na lang zoeken, de cachebox is gedeeltelijk overwoekerd met begroeiing, lukt het dan eindelijk toch. (GC143AM)

Beau heeft weer lekker kunnen badderen en we kunnen dus weer verder. Halverwege een stop in het bergdorpje Prokopion. Een soort pelgrimsoord, omdat volgens de overlevering de relieken van de heilige Johannes De Rus hier rusten. Veel zwart geklede oude vrouwtjes drentelen hier rond het kerkje en steken hun kaarsjes aan. Rondom het kerkje natuurlijk de gebruikelijke winkeltjes met grieksorthodoxe heilige meuk, maar gelukkig ook terrasjes. We besluiten om weer eens lekker overvloedig te Grieken en dat weg te spoelen met een half litertje Fix. Met dat laatste spreek ik voor mijzelf, want Car drinkt nog steeds (in het openbaar) geen alcohol ;))

En dan het laatste stukje van onze dagtocht. We dalen weer af naar de kust van de Egeïsche zee. Een gehucht, met de naam Pili, dat nog net zichtbaar is op de kaart, is ons einddoel. Veel rots dit keer om ons heen, maar als je een beetje uitkijkt voor de egeltjes is het ook hier heerlijk zwemmen. We boffen weer met ons plekje voor de nacht.
(O ja, onze eerste Griekse cache is gisteren voor het eerst gevonden. Door een Deense toerist. Voor de cachers onder de lezers: GC6K7AP)

Route: Rovies-Limni-Prokoponi-Pili
Coördinaten slaapplek: N 38.45.936 O 023.35.729
Gereden kilometers: 117