Ciao Italia
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
03 Juni 2016 | Italië, Ancona
Al jaren rijden we door Fano op weg naar de boot en al jaren valt het ons op dat dit zo'n leuk plaatsje is. En al jaren nemen we ons voor hier eens tijd voor te nemen om er eens doorheen te lopen. En soms komt het er dan eindelijk na zes jaar van. Fano heeft een oude kern met middeleeuwse stadsmuren en daarbinnen is ook genoeg ouds bewaard gebleven. Doe daar dan wat leuke pleintjes tussen, zet er wat terrasjes op en de gezellige Italianen doen de rest als ze rap kletsend en druk gebarend hun koffie naar binnen nippen. Wij slenteren er tussendoor en genieten van een mooie zonnige morgen.
Beau heeft het wat minder naar zijn zin. Slentert ook, maar aan zijn lichaamshouding zie je dat hij niet helemaal happy is. Hij eet weinig en regelmatig komt het er dan na een tijdje aan de verkeerde kant weer uit. Maar voor de rest oogt hij niet ziek. We kijken het maar even aan.
Na Fano is het nog maar een 45 km naar Ancona. Het inchecken is inmiddels een automatisme geworden. Het enige verschil is dat we nu onze elektronische sleutels voor de hut hier al krijgen. Dat scheelt een heel gedoe op de boot. Daar stond altijd een hele rij voor de receptie. De juiste gate zoeken gaat al net zo gemakkelijk. We zetten het busje in de rij, sluiten af en gaan vervolgens nog even het haventerrein af en Ancona in. We doen nog een poging om een cache te vinden in een hoger gelegen gedeelte van de stad, maar de klim naar boven met 27 gr. valt niet mee. En als Beau dan ook zijn ontbijt weer uitkotst houden we het voor gezien. Terug het centrum in en rustig nog een Italiaans ijs naar binnen werken. De wafels zijn voor Beau en die schranst ze nu met veel smaak naar binnen. Is ook lekkerder dan brokjes.
Het inschepen gaat weer met de gebruikelijke schreeuw- en fluitpartijen van het personeel. Ik mag weer achteruit in een smalle gang sturen. Hoewel ze zelf niet hoeft te rijden heeft Car dan de zenuwen en de bibbers. Maar als ik dan weer zonder schade de bus ertussen gefrommeld heb is ze zó trots op me dat ik er bijna een Max Verstappen gevoel van krijg. ;)
Met anderhalf uur vertraging vertrekken we. Er was iets mis in garage 5 begrijpen we want er worden constant chauffeurs opgeroepen om terug te gaan naar hun voertuigen. Maar uiteindelijk gaan de trossen los en wordt het steven richting Griekenland gewend. Als ik in de lounge achter een biertje dit verslagje schrijft zwijmelt Car op de tonen van een life performance van een solozanger die wat Italiaanse evergreens ten gehore brengt. Ciao Italia.
-
04 Juni 2016 - 19:44
Jeanny En Kees:
De temperatuur is voor Beau waarschijnlijk niet zo prettig. Maar dat went ook voor hem. Mooi boottochtje en dan weer genieten van de omgeving. Groet J&K
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
