Bijna als een ballon de lucht in

10 uur Gisteravond: “ Zullen we vertrekken of blijven?” We draaien ons weer om in bed en proberen toch de slaap te pakken. En dat gaat niet zo makkelijk als er een “orkaan” om het busje waait. Ik stap uit bed en kijk op de navigatie waar het dichtstbijzijnde dorpje ligt. Maar dat is in deze omstreken niet meer dan een gat en als je dan al een plek vindt om te staan, dan is het ook vaak en nog eens schots en scheef. Dus draaien we ons maar weer om en proberen de slaap te vatten in het busje dat op dit moment meer op een centrifuge lijkt. Zo schudt de wind ons heen en weer. Alleen Beau lijkt er geen last van te hebben en ligt lekker te snurken onder de tafel op zijn eigen kussen.

Aan de nacht lijkt geen einde te komen maar we vallen toch in slaap totdat we om half zeven zowat de lucht in lijken te vliegen door een enorme windvlaag. Meteen zijn we klaar wakker en na een kattenwasje rijden we naar beneden, naar het veilige, sneeuwvrije en nagenoeg windstille dorp. Daar ligt iedereen nog in diepe rust en realiseren we ons pas dat het Pasen is. Een picknickplek aan de rand van een riviertje wordt onze ontbijttafel. De meegebrachte gekleurde eitjes smaken nog lekkerder dan aan een keurig gedekte Landgraafse tafel.

In Munster zijn de bakkers zelfs op Paaszondag open en met een paar verse baguettes en croissants zijn we meteen ook van de lunch verzekerd.
Maart roert zijn staart, is het spreekwoord en dat geldt zeker ook voor deze streek. Het weer wordt steeds slechter en hoe hoger we komen verandert de regen in sneeuw. Wegwezen dus, want sneeuwkettingen hebben we niet aan boord. De ‘Col de la Schlucht‘ is open, maar de
weg naar het noorden wordt ook hier versperd door een berg sneeuw. Gelukkig hoeven wij daar niet naar toe en we zakken af naar het dal en daar wordt zowaar het weer iets beter.
Onderweg stuiten we op een marktje in Plainfaing, maar dat is net als het dorpje niks bijzonders. Het lijkt alsof er hier niets anders dan worst, ham en kaas wordt verkocht. Zelfs de cache die hier in de buurt moet liggen is niet te vinden. Geen succes dus!

Richting de Eifel dan maar waar het zusje en zwager van Geer wonen. Alleen redden we dat vandaag niet meer. Daar is de afstand te groot voor.
Een slaapplekje zoeken op het platteland van Luxemburg is nog niet eens zo makkelijk. Maar in elk gehucht is wel een kerk en waar een kerk is, is ook een kerkhof, parkeerplaatsen en… water. Dus kunnen we de nagenoeg lege tank bijvullen. Vanavond wordt het dus een heerlijk lange, warme douche. Alleen jammer dat er geen WIFI is, maar ja , wie zou daar op een kerkhof gebruik van maken. :)

Menu van de eerste Paasdag: wentelteefjes, erwtensoep uit blik en perzik yoghurt na.