Pasen in de Elzas.

Woensdag, donderdag, vrijdag 23, 24, 25 maart 2016

In 2011 is ons dat goed bevallen. Mooie streek en ze vieren het daar uitbundig gezien de vele versierselen in de oude stadjes. Met een paar uurtjes rijden zijn we er dus dat is ook geen beletsel. Alhoewel, de Fransen staan aan de grens met Luxemburg uitgebreid te controleren na de aanlagen in Brussel, wat een lange file tot gevolg heeft. We nemen echter vlak voor de grens de afslag Bettembourg, tanken daar nog even voor een literprijs van 89 cent en rijden vervolgens de grens op een secundaire weg over. Geen controle te zien hier. Voor een beetje terrorist lijkt me dit toch ook te doen. De zin van dergelijke controles ontgaat me dan ook volkomen en dit lijkt meer op een schijnveiligheid.

Als we de volgende ochtend de Elzas in rijden worden we zowaar verwelkomt met een flets zonnetje. Tijd om de benen te gaan strekken en Car heeft ondertussen een Wandel\cacherondje op de kaart gevonden. Ongeveer 8 km met onderweg 18 caches. Lijkt goed te doen… Maar al snel blijkt dat alles stijl omhoog gaat. Snel kunnen we wat kleding van onze lijven afpellen. Het tempo past zich aan het stijgingspercentage aan en als we op een hoogte van 1000 meter door de sneeuw moeten ploeteren wordt het echt zwaar. We missen twee caches onderweg omdat we door de sneeuw het juiste pad niet kunnen vinden. Met wat gezond verstand en een alternatieve route komen we toch weer op het goede pad en na bijna 5 uur staan we weer bij het startpunt. Voor de rest van van de dag hebben we het dan wel gehad.

In Hunawihr vinden we net onder het “beroemde” kerkje hier een lekker slaapplekje. Witte donderdag wordt hier kennelijk fanatiek gevierd want als de koster zijn klokkenspel met veel vertoon ten gehoren brengt stroom het gelovige volk van heinde en ver toe. Binnen no time staan we ingeparkeerd en kunnen we geen kant meer op. Niet dat we dat overigens van plan waren. Tegenover ons ligt nog eens soort parochiehuis en na de mis wordt de devotie van de aanwezigen hier nog weggespoeld met wat spiritualiën, maar dat maken wij niet echt meer mee. Ik heb genoeg aan twee blikjes bier en een halve fles wijn om heel diep in dromenland verzeild te geraken. Car kan dat overigens ook zonder alcohol.

Omdat het niet gelukt is om de wekker van Car op “stil” te zetten worden we net als gisterenmorgen om 6 uur gewekt. We proberen weer in slaap te komen maar direct daarna begint het klokkenspel van de koster jubelend de “Goede Vrijdag” in te luiden. Klaarwakker dus, om te ontdekken dat we het vandaag niet droog gaan houden. Het ziet er grijs uit een regelmatig druppelt het. Maar geen weer om binnen te blijven. We rijden naar Ribeauville. Een prachtig middeleeuws stadje dat, zoals we verwacht hadden, helemaal op zijn paasbest is opgesierd. Hoog boven het stadje liggen drie kasteelruïnes. Op de route er naar toe een serie caches. Die gaan we dus niet doen na die zware tocht van gisteren. Daar zijn we het over eens. Nou ja eentje dan, net onderaan de helling aan de rand van het stadje. En dan loopt er een prachtig pad omhoog langs en door de met wijnranken beplante helling. Nou ja, nog eentje dan. Deze ligt niet zo heel ver van nummer een. En dan kun je nummer drie ook niet laten liggen. Ons voornemen is hiermee meteen om zeep geholpen en weer lopen we tegen de steile helling te zwoegen en wéér zijn we uren onderweg naar de drie ruïnes. We worden aan de buitenkant nat door de miezer regen en aan de binnenkant door het zweet. Bij de laatste en hoogste van de kastelen heeft de overheid bepaald dat het wegens instortingsgevaar te gevaarlijk is om de ruïne in te gaan. Maar daar ligt wèl die laatste cache natuurlijk. Met wat kunst een klauterwerk weet ik de afzetting te omzeilen om ook deze binnen te halen. No risk no fun, oftewel ‘non risque non plaisir’ in dit geval.

Weer beneden wordt het tijd om nog wat inkopen te doen. Maar hier houden we weer geen rekening met de vrome godsdienstige gebruiken van de streek. Na de middag zijn op Goede Vrijdag alle winkels gesloten. Das nou jammer… bier is op.

We maken nog een mooie wandeling door Riquewihr en dit prachtige toeristische stadje zijn nog wel wat speciaalzaken open. En buiten natuurlijk de talrijke Elzas wijnen vind ik ook nog een speciaalbiertje. Gistend op fles. Met champagnekurk. En dan moet die liter natuurlijk in een keer op. Aangezien Car niet mee doet met alcohol lag deze taak geheel bij mij. Wat mij betreft een prima afsluiting van de dag.