Dolomieten-pracht en zwaailichten in de nacht.

Zaterdag 19 september 2015

Hadden we gisterennacht nog een temperatuur van 26 graden, afgelopen nacht daalde het kwik naar net 6 graden. Dat scheelt een pyamabroek. Maar de ochtendzon is ongemeen fel en als we onder het dekbed uitgekropen zijn kunnen we al lekker buiten ontbijten met een prachtig uitzicht op de ruige bergkammen die de Dolomieten zo kenmerken.

Onze reisgids raadt ons een tour in dit gebied aan en dat lijkt ons geen verkeerd plan. Uiteraard is dit ook een prachtig wandelgebied en we zien dan ook menige rugzakop de wandelpaden op weg naar de talrijke refuges die het gebied rijk is. Het weer is prachtig. Nagenoeg geen wolkje aan de hemel en alle gekartelde bergtoppen steken scherp af tegen de blauwe lucht. Heel regelmatig stoppen we om al het moois eens rustig in ons op te nemen en te genieten van de zon. Voor mij als chauffeur is het sowieso niet te doen om onder het rijden veel rond te kijken. Deze wegen zijn een prachtig circuit voor voor motorrijders en deze zijn dan ook massaal onderweg. En in de (haarspeld)bochten wil er nog wel eens eentje wat overmoedig zijn en dankt zijn leven aan automobilisten die ze maar de ruimte geven. Ook vandaag lukt het me om zonder schade en bloedvlekken ons overnachtingsplekje te bereiken. Dit keer staan we boven op de 'Pas Pordoi', die een hoogte heeft van 2230 meter. Als het donker wordt staakt het motorgeraas en lijkt het vreedzaam rustig te worden op de top. We staan er met nog drie campers en een gigantischte trekker met oplegger metr Nederlands kenteken.

Als laatste beweging zien we de chauffeur zijn truck nog een (onverhard) uiteinde van de grote parkeerplaats inrijden. En na een uurtje zien we dan plotseling in het donker blauwe zwaailichten de berg oprijden. En die blijken te stoppen bij de Nederlandse truck. De plaatselijke brandweer is met twee voertuigen en zeven man uitgerukt omdat de onfortuinlijke chauffeur zich op de helling in het losse grind heeft vast gereden. "Dertig ton" komt niet meer van de plaats en staat ook nog eens vervaarlijk dicht bij de afgrond. Met de brandweerauto lukt het echter om hem eruit te trekken en ook wij zijn nog van nut, want de lichtelijk overstuurde Brabantse chauffeur moet duidelijk even zijn verhaal kwijt want hij had typisch zijn dag niet. Ook hij had met gekulde tenen en samengeknepen billen de km's lange tocht naar boven gemaakt en had ook hachelijke momenten meegemaakt met de motorrijders. Toen hij eindelijk blij was dat hij boven was kwam dit. Op mijn vraag waarom hij überhaupt met dit gevaarte hier naar boven is gerenden, blijkt dat het een promotruck is die morgen hier honderden fietsers, mountainbikers en wandelaars ondersteunt die voor het goede doel de berg gaan trotseren. Het goede doel zijn de "Orange Babies". De deelnemers hebben maar liefs € 1250,- moeten neertellen om aan het evenement te mogen deelnemen, maar dat schijnt dan de all-in prijs te zijn, dus met overnachting en reis hier naar toe. Tja... en als je dan op je fietsje het snot voor je ogen hebt gereden , verwacht je natuurlijk een goede ontvangst boven en niet een vrachtwagen die tot zijn assen in de prut staat.
Als de duidelijk opgeluchte, praatgrage Brabantse trucker is uitgebabbeld bedankt hij ons hartelijk voor de "hulp" en nodigt ons uit om morgenvroeg in zijn promotruck een "lekker bakske bonenkoffie" te komen drinken.
Route: Tesero- Predazzo-Moena-Pass St. Pellegrino-Caviola-Alleghe-Andraz-Arabba-Pass Pordoi
Gereden kilometers: 101
Slaapplek coördinaten: N 046 29.242' E 011 48.649'