We zijn weer thuis...
En traditiegetrouw moet ik dan de epiloog, of zoals Ciao (www.ciao.waarbenjij.nu) het noemt, de naneuzel schrijven.
OK toegegeven, er zitten wat dagen tussen want we zijn maandagmiddag al op de thuisbasis aangekomen. Car heeft als alles weer schoon in de kast en heeft ‘haar Grieken’ inmiddels weer in de tuin lopen.
Ik ben wat minder voortvarend in opruimen en kan goed zien dat er nog wat dagen onuitgepakte tassen en wasgoed achter mijn voordeur staan.
Zoals het een Coppes betaamt begint dan onmiddellijk het gedram dat ik ook nog een stukkie moet schrijven.
En kennelijk heeft ons plotselinge stilvallen hier ook wat ongerustheid veroorzaakt bij Henk gezien zijn reactie bij het vorige verslag. Maar dank voor je speurtocht Henk. ;)

Maar laten we nog even naar de maandagmiddag terug gaan. We worden weer opgewacht door Joep en Mia. Altijd leuk als er iemand op je staat te wachten bij thuiskomst, al doet het nog steeds pijn dat Adrie er niet meer is en op die momenten voel je dat weer extra.

Maar dat kleine Griekse mormeltje is natuurlijk snel het middelpunt van de belangstelling en steelt meteen alle harten. Zeker die van Rick en Suus die zo snel ze maar kunnen hun toekomstige huisgenootje komen ophalen. En dat “Bubble” het daar goed gaat krijgen straalt uit hun ogen.
Liefde op het eerste gezicht. Of zoals Suus het omschreef: ‘Isn't she bubblelicious’

Inmiddels is Bubble bij de dierenarts geweest en kerngezond verklaard. Ze heeft een spuit in haar kontje gekregen en middels een chip is ze nu officieel “Nederlands”. Van heimwee of ontheemd zijn is niets te merken. Bubble hobbelt door het huis en door de tuin alsof zij Limbricht al jaren kent.
Suus en Rick hebben dankzij hun begripvolle bazen hun werkrooster kunnen aanpassen zodat ze voldoende aandacht aan de kleine kunnen besteden. En daar waar het even niet lukt is ben ik als “opa” natuurlijk beschikbaar. ;)

Nog even terug naar de afgelopen weken dan. We hebben genoten, maar dat mag duidelijk geworden zijn uit onze stukjes hiervoor. En voor de niet-lezers, (hè Rick) zegt een foto meer dan 1000 woorden.

Alles is weer goed afgelopen en buiten het vastzitten in het zand en het vishaken-incident van Beau, is het relaxed geweest. We hebben weer kennis gemaakt met oude vrienden, maar we hebben ook weer leuke nieuwe mensen ontmoet.
Maar de ‘rode draad’ door de hele vakantie zijn toch wel de dieren. Nou zijn de loslopende/zwervende viervoeters geen onbekend fenomeen op onze Griekse reizen, maar dit jaar was het toch wel extreem. Ook het aantal schildpadden dat we in de prachtige natuur van Griekenland tegen kwamen was opvallend. (met dank aan Beau ook, die er letterlijk een neus voor heeft en ons meerdere malen op het spoor bracht.)

Was dit de laatste Griekenland-reis? Vast niet! Geen Grexit voor ons dus . We gaan zeker weer eens terug al zal het mogelijk wel met een zak vol Drachmen zijn. Voor ons geen verschil. Het land heeft onze harten al lang gestolen. En zo lang onze achterban zo lief is om voor onze plantjes en diertjes te zorgen blijven wij er op uit trekken. Dus zoals altijd weer een welgemeend extra “dankjewel” voor Joep, Mia en Denise, maar vooral ook voor Anja en René die de tijdelijke zorg van de 27 Grieken van Car voor hun rekening namen. Bedankt kanjers !

Al onze meelezers en vooral de “reageerders” bedankt voor het meeleven. Tot de volgende reis.