Toch nog Kerkini Lake

Zaterdag 6 juni 2015

Vanmorgen om zeven uur drijven we letterlijk ons bed uit en de zee in. Het is warm, heel warm. In het busje en buiten ook al . Onder de stranddouche wassen we onze haren die na al die weken wel een beurt kunnen gebruiken. Het lijkt wel of het zand van alle Griekse stranden uit mijn haren valt. Ook Geer heeft zijn bos haar weer terug. Want hoe langer je wacht met wassen hoe meer het gaat krullen. Hij wilde al voordat we op reis gingen naar de kapper maar besloot het in Griekenland te laten knippen. Maar smoesjes waren er genoeg elke keer dat we in een dorpje een kapper zagen. Dus wordt het over twee weken weer zijn eigen Kerkraadse kapper.

Onze route is weer gewijzigd. Het plan is om vanuit Olymbiada via Thessaloniki de doorsteek naar het westen te maken. We hebben gezien dat er nog een paar caches ligggen op bijzondere plekken rond het Koronia Meer en het Volvi Meer. “Dat is niet meer zo ver verwijderd van het Kerkini Meer” zegt Geer en dus wordt het….. Naar het noorden dus! Het meer is ons door Bernd aanbevolen. Hij maakt hier regelmatig uitstapjes naartoe met mensen die onder begeleiding iets meer van de Griekse natuur willen zien.


Langs de oostkust liggen nog een paar mooie strandjes met glashelder water. Lunchen moeten we toch en waarom dan niet aan een mooie baai:)
En na een paar kilometer lusten we ook nog wel wat te drinken, ook weer aan zo’n heerlijk strandje:)
Het is zo aanlokkelijk om elke keer weer uit te stappen, maar hoewel de afstand naar het Kerkini meer maar 80 kilometer is zien we op de navigatie dat we er meer dan twee uur over doen. De route door de bergen is prachtig. De enkele stadjes daarentegen zijn het aanzien niet waard, grauw, heet en saai.

Op weg naar het meer maken we nog even een omweg naar Sidirokastro. Hier komen twee heet water watervallen uit tegenovergestelde richting bij elkaar in hetzelfde bekken en de Krousovitis rivier vervolgt dan ondergronds zijn weg via een grot. Indrukwekkend om te zien, alhoewel ik gehoopt had, omdat er ook een cache ligt, we ons kampement voor de nacht hier konden opslaan. Helaas is er te weinig plaats voor het busje en rijden we alsnog naar het twintig kilometer verderop gelegen Kerkini meer.

Het is te laat om de juiste route te vinden , alle weggetjes lijken op elkaar. Dus we hebben nog geen reiger, arend, flamingo of pelikaan gezien als we een leuk plekje vinden aan de voet van de bergen ( de Ori Kerkini) die de grens met Bulgarije vormen.
Dan maar morgen op zoek naar de driehonderd verschillende vogelsoorten, de zevenhonderd buffels,
de tien amfibiesoorten, de vijf verschillende slangensoorten, en de negentien verschillende reptielen. Voorlopig doen we het met het geblaat van de schapen, het kwaken van de brulkikkers uit de nabije vennen, het getjilp van de mussen (een van die driehonderd soorten:) en laat ik het niet vergeten: van het aandoenlijk om aandacht vragen van een puppy die niet meer bij ons is weg te slaan sinds ik hem een paar brokjes heb gegeven. Hoewel er nog een paar zwerfhonden rondlopen is het niet duidelijk waar hij vandaan komt. Beau negeert hem totaal maar laat wel toe dat hij uit zijn bakje komt eten. Hij is totaal niet bang, schrikt niet als je hem aanhaalt en laat het toe dat Geer een teekje uit zijn buik verwijdert. We hebben al met het thuisfront geept of er iemand is die hem wil hebben. Hij ligt nu met een rond gegeten buikje naast Geer te pitten. (Buiten in het gras, hoewel ik hem er van verdenk dat hij ook gerust mee naar binnen zou gaan. De hond dan)
Zijn broertje is ook al eens komen kijken, maar die verdween weer met nog wat oudere honden toen ook die zijn buik vol had.
Ben benieuwd of hij er morgen nog is als we opstaan. Ik kan de gevolgen nog niet overzien:)


Route: Nea Roda - Lerissos -Olymbiada - Stavros - Arethousa - Nigrita - Serres - Sidirokastro -Megalochori
Gereden: 184 kilometer
Coördinaten slaapplek: N 41 15.028’ E023 12.700’