Rust- en stranddag

Dinsdag 2 juni 2015

Wat een heerlijk plekje is dit. Om nooit meer weg te gaan. En hoewel er gisteravond nog een paar lokale bezoekers kwamen zwemmen hebben we daar niet echt last van gehad. De was is ook droog. Bij gebrek aan een waslijn hebben we deze te drogen gehangen over de scherpe punten van een agave. Waren we er tenminste zeker van dat hij er niet af zou waaien.
Onze campingstoeltjes hoeven vanmorgen ook niet naar buiten want we hebben bij ons privé strandje een eigen tafeltje en een paar bankjes. Luxe dus.
Na een hele vroege ochtendduik vertrekken we naar het strandje dat ons gisteren door de eigenaar van hotel Paraktio is aanbevolen. Kavourotripes Beach.
Een strand uit een reisgids, water zo blauw als in een zwembad. Het enige verschil met de foto uit de reisgids is dat er in werkelijkheid honderden mensen liggen te zonnen en te zwemmen.
Niets voor ons dus. We maken er wat foto’s en rijden door naar een ietwat rustiger strand om daar te gaan lunchen. Nog even een cache meegepikt die ook weer naar dit strand verwijst en dan heerlijk relaxen. Hoewel de hoteleigenaar gisteren vertelde dat het wel eens zou kunnen gaan regenen is daar niets van te merken. Het is warmer dan gisteren, de zon doet goed zijn best dus.

En hoewel we vandaag naar het zuidelijkste puntje van Sithonia willen, komt dat er, zoals wel vaker, weer niet van.
Een paar kilometer verderop glinstert er weer een prachtige baai, verscholen tussen de rotsen. Er staan een paar campers vlak voor het strand en daar passen wij nog makkelijk tussen. Rustdag! En dat precies tegenover de Heilige berg Athos aan de overkant op de derde vinger.
Heerlijk ook voor Beau, die geniet elke keer weer zodra hij de zee ziet. Hij durft er nu ook wat verder in te lopen en soms ook al een beetje te zwemmen. Maar zodra hij merkt dat hij geen grond meer onder zijn poten heeft, draait hij snel om.
Als we op het strand aankomen zien we iemand op een surfplank weg peddelen. Steeds verder en verder totdat hij nog maar een stipje is. “ Die durft” zeggen we nog tegen elkaar. En we zien hem niet meer terug. Misschien dat hij zich bij de monniken aan de overkant heeft gevoegd?

Een van de campers die naast ons op het strand staan is van een Nederlander die zo te zien alleen is met zijn hond. Ook de peddelaar is weer in zicht en komt na een tochtje van ongeveer zes uur het strand op met zijn hengel en twee visjes in een zak. Ik ben nieuwsgierig waar hij al die tijd heeft uitgehangen en vraag Geer of hij eens wil polsen. Hij gaat spontaan in op de uitnodiging van Geer om een koud pilsje te komen drinken. Maar brengt dan wel zijn eigen bier, mezes en ha ha wat wiet mee. “Illegal” zegt hij lachend. Ondertussen heeft ook de eenzame Nederlander, met hond, zich bij ons gevoegd. De Nederlander past op de camper en hond van zijn moeder die een paar daagjes naar Nederland terug moet. De Griek is een vrijgevochten jongeman die geen baan heeft maar wel een huis hier in de bergen. “Voor 9000 euro gekocht. Water uit de bergen en stroom van een zonnepaneel. Dus geen rekeningen” vertelt hij en draait rustig zijn jointje.
De Griek praat redelijk Engels en Yuri, de Nederlander die al over heel de wereld heeft gezworven, kletst gezellig mee. Met de belofte om de volgende morgen zijn zelf gemaakte olijvendrank te brengen, vertrekt de Griek naar zijn huis. Ik heb nog een bak nasi over, ik heb weer veel te veel gemaakt, en dat geef ik aan Yuri mee die zich laat ontvallen dat hij nog niet gegeten heeft.
Op het strandje keert de rust weer zo bij het invallen van de duisternis. Een aantal campers zijn weer verder getrokken. En dat gaan wij ook doen morgen. Beloofd!

PS: Met mijn hand gaat het een stik beter. De zwelling neemt zienderogen af en pijn doet het niet meer.

Route: Metamorfosi - Nikiti - Vourvoro - Sarti
Gereden 61 km
Coördinaten: N 40 04.553’ E023 59.066