Eindelijk Chalkidiki

Maandag 1 juni 2015

De honden die gisteren het “Beaudrama” vanaf de rotsen aan de haven ongeïnteresseerd bekeken staan nu op korte afstand van het busje als ik de gordijntjes open maak.
Als Beau, die nu weer helemaal in orde is, er uit springt vliegen ze alle kanten uit. Maar nieuwsgierig als ze zijn komen ze toch dichterbij als ik met de bak hondenbrokjes rammel. De pup die erbij loopt ziet er gezond en mollig uit en ook de oudere honden zien er redelijk goed uit. Maar toch nemen ze de brokjes die ik ze met de hand voer, gretig maar voorzichtig aan. De pup is om te stelen, zo aandoenlijk, maar als ik de hand uit steek kruipt hij toch weer snel weg. Gelukkig dat ik hem niet te pakken krijg anders was ik (en Geer ook) toch in de verleiding gekomen om hem mee te nemen.

Het is half negen als we voor het (nog gesloten) restaurant stoppen waar we gisteravond na het drama hebben gegeten. De wifi is er zeer snel en dus nemen we de tijd om de reisverslagen en de foto’s op het dagboek te plaatsen. We lopen twee dagen achter maar soms lukt het gewoon niet om een wifi te vinden.

Als we nog alles willen doen wat we op het programma hebben staan moeten we vandaag echt naar Chalkidiki. We hebben gisteren toch een halve dag aan het drama met Beau, dat gelukkig goed is afgelopen, gespendeerd.
Dus wordt Miep in geprogrammeerd op Sithonia, de middelvinger van Chalkidiki. Snelwegen mag, tolwegen niet. Maar ergens gaat het dan toch weer fout, want opeens staan we, een kilometer of twintig voor Thessaloniki, weer voor de tolpoorten. Weer 5,40 maar zo te zien kunnen we nu wel een flink stuk doorrijden. Helaas heeft Miep vandaag haar dag niet en stuurt ze ons van de snelweg af en door een paar kleine rotdorpjes om vervolgens na een kilometer of tien toch weer de snelweg op te mogen.
Ik weet van een aantal jaren geleden dat de weg door Thessalonik een heel stuk in kilometers en tijd scheelt en hierin komt ze ons dan wel weer tegemoet.
Het is acht maanden geleden dat we de stad te voet hebben verkend in onze korte vliegvakantie naar Chalkidiki. En dat is een stuk relaxter dan er doorheen te moeten rijden. Maar na een klein half uur kunnen we onze weg weer vervolgen op de snelweg naar Sithonia.
Dezelfde weg die we in september ook met de huurauto hebben gereden en als Geer en ik elkaar aankijken weten we meteen wat we gaan doen: op bezoek bij de vriendelijke eigenaren van Hotel Paraktio in Nea Kallikrateia. Meteen een goede gelegenheid voor een lekkere frappe en een vrije Wifi:)

Maar het strandje in de buurt lonkt en dus parkeren we (bijna) in het zand, en relaxen na de hectische dag van gisteren. Als de zon het een beetje laat afweten rijden we de vijfhonderd meter naar het hotel. Het ziet er vriendelijker en gelikter uit dan een paar maanden geleden en zodra we de receptie binnenlopen licht het gezicht van de eigenaar op. “Hello, welcome, I remember, the last guests in september, room number one” Komt er stralend en in een adem uit! Nou, als dat geen warm welkom is. We moeten vertellen en hij komt meteen met een aantal tips die we beslist moeten gaan zien op Sithonia. De computer wordt aangezet en dan hebben we er dus ook meteen een beeld bij.
Hij vertelt dat hij sinds september een aantal dingen vernieuwd heeft in het hotel en ook in onze kamer. Wij hebben toen een paar keer gezegd dat de matras zo slecht was. Vol trots troont hij ons mee naar room number one, en daar staan we met onze ogen te knipperen. Een prachtig, stevig bed en allemaal licht houten meubels. Het keukentje moet nog maar alles op zijn tijd, zegt hij.
Hier kun je je gasten met trots onder brengen, dus wie zin heeft in een vakantie in Chalkidiki?
Op zijn beurt bewondert hij het busje en dan zie ik Geer weer trots kijken. Twee blije eigenaren:)
We moeten beslist naar Sarti dat aan de oostkust van Sithonia ligt, vertelt hij wel tien keer en dus krijgt Miep weer de opdracht om ons de weg te wijzen. Ik heb in het hotel nog snel wat caches in mijn mobje geladen en zie dat er vlak voor Nikitas eentje aan een leuke baai moet liggen. De koers wordt snel gewijzigd en via een strandweggetje komen we bij een prachtige baai uit. Eenzaam, klein en beschut. Het strand is via een tiental treden te bereiken, op de plek erboven is plaats voor het busje. Er is een kraan, een klein kapelletje, er staan bankjes en een tafeltje en dus is de keus snel gemaakt. Hier gaan we (vandaag) niet meer weg.

Route: Methoni - Thessaloniki - Nea Kalikratea - Metamorfosi
Gereden 157 km
Coördinaten: N 40 13.680’ E023 34.493’