“Der Berg macht das Wetter”

Dat is wat Bernd altijd zei als ik weer eens knotterde op die aanhoudende regen in die tijd dat ik hier vrijwilligerswerk deed.
En dan doelde hij op de 2917 meter hoge berg Olympos waar het dorpje Platamonas aan de voet van ligt. Toen wij hier gisteren aankwamen heeft het uren geregend, pas tegen de avond klaarde het een beetje op. De hoop dat we vanmorgen buiten kunnen ontbijten blijkt ijdel. Het regent dat het giet. We hebben om acht uur met Nikos afgesproken om een kopje thee te gaan drinken maar ook die laat zich niet zien. Pas later komen we er achter dat het ook wel eens acht uur vanavond kan zijn. En dat ligt dan niet er aan dat die Grieken zich niet aan de tijd kunnen houden maar aan het feit dat we elkaar niet kunnen verstaan. Dus dat wordt afwachten.

We hebben tenminste de boeken niet voor niets meegenomen maar na een paar uurtjes lezen besluiten we toch maar om even iets actiefs te gaan doen. Dat wil zeggen, we gaan rijden. Geer dus, ik zit er lekker naast om te zeggen waar hij naartoe moet. Ook actief, maar dan op een andere manier:)
Het oude dorpje Paleio Pori ligt een paar kilometer verderop de bergen in. Ik ben er een paar jaar geleden geweest en vond het zo gezellig dat ik ook dit met Geer wil delen. Alleen ziet alles er anders uit wanneer het regent. Het dorpje is dan ook verlaten op een enkele hond na. Geen mens is er te zien en ook wij zijn snel uitgekeken.

In Paleio Pantheleimonas ligt nog een cache. Maar dat betekent dat we eerst weer de berg af moeten slingeren en een paar kilometer verderop weer naar boven moeten. (Naderhand zien we dat we ook door de bergen naar dit dorpje hadden kunnen rijden:) Dit oude dorpje is een stuk bekender en gezelliger. Er zijn wat winkeltjes, heel veel tavernes en prachtige oude pleintjes. En een paar zeer agressieve honden. Eentje komt met ontblote tanden op Beau af die netjes bij mij aan de lijn loopt. Geer heeft een grote paraplu in zijn handen waarmee hij probeert om de hond weg te jagen maar die ziet toch nog net kans om Beau in zijn kont te bijten. Gelukkig heeft hij een hele dikke vacht dus merkt hij er niet veel van. Hij kijkt ook niet op of om, ik ben meer geschrokken.

De cache moeten we jammer genoeg laten schieten. Wij zijn al een heel eind de berg op maar dan blijkt dat dat we nog veel verder naar boven moeten klimmen. Het pad is glibberig omdat het al een paar dagen regent. Geen cache dus, dan maar even Bernd bellen of hij morgen thuis is. “Weisst du den weg nog” vraagt hij. “Pfffff “ Alsof ik deze weg niet tientallen keren heb gereden. “Entschuldige , entschuldige” hoor ik hem lachend zeggen. Maar de afspraak staat. Morgenmiddag naar Bernd en de schildpadden.

Terwijl ik dit schrijf om half acht ’s avonds ziet Geer opeens een oud mannetje op een net zo oude brommer uit de haven weg rijden. Nikos? We hebben net wel een bootje binnen zien komen maar volgens mij was dat niet dat van de “Kapitan”. Ben benieuwd of hij nog terug komt. Het is tenslotte nog geen acht uur. En anders? Anders kan hij naar zijn foto’s van drie jaar geleden fluiten.