Een Zweeds welkom in geuren en kleuren
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
17 Mei 2015 | Griekenland, Igoumenitsa
Zondag 17 mei
Verrukt ben ik niet erg lang gebleven van het eenmansbandje. De ANWB kampeerreizengroep van omroep Max komt er aan. En dat hebben we geweten. Ze vleien zich met zijn dertigen op de eerste rang en brullen voluit mee. De “echte” zanger ziet hierin zijn kans om zijn stem een beetje te sparen en roept een van de kampeeroudjes op de bühne. Die laat het zich geen twee keer zeggen en begint het ene na het andere liedje mee te kwelen. Hoe vals wil je het horen na een paar pilsjes. Als hij het volgende liedje wil inzetten komt zijn vrouw er ook nog bij maar daarna worden ze vriendelijk maar pontificaal van het podium geduwd door de Minoanzanger. Wij houden het ook voor gezien en zoeken de hut op. Na een onrustige , hobbelige nacht worden we om acht uur Griekse tijd door het mobje van Geer gewekt. We hebben geen raam in de hut dus we weten niet wat voor een weer het is . Maar ik waag het erop en doe mijn korte broek aan. Na een stiekeme sluip door, kruip door route lopen we met onze verstekeling naar het bovenste dek. En ja hoor. De zon!!! Beau doet meteen zijn plasje in de daarvoor bestemde ruimte ( de ruimte waar honden eigenlijk tijdens de nacht moeten verblijven als ze niet meegesmokkeld worden in de hut:) Ontbijtje uit de koelbox en de dag kan beginnen. Voor ons duurt de reis niet meer zo erg lang maar de ANWB oudjes moeten nog zes uur langer. Die gaan in Patras van boord. Ondertussen worden ze nog wel even door de cameraploeg gevolgd maar dan is het ook voor ons tijd om van boord te gaan. Nog een zwaai, een “fijne reis” en wie weet zien we ze in juli terug, maar dan op TV.
Als we om twaalf uur van boord rijden, komen de geuren en kleuren van de bloeiende bremstruiken, de kruiden en de oleanderbomen ons tegemoet. Dit is Griekenland zoals we het kennen van voorgaande jaren. De rust op de wegen, de afgelegen strandjes en de steeds weer vriendelijke mensen.
We zijn nog geen kilometer onderweg als we de eerste stop al hebben. De plek waar we drie jaar eerder onze namen in een boom hebben gekerfd. Helaas zijn die niet meer te zien doordat de boom al veel van zijn bast verloren is. Als we even op dit plekje staan te mijmeren komt er een oude, slonzige man op ons aflopen. We hadden hem al met zijn auto, hond en vrouw even verderop zien staan. Hij wijst op het bussi en vraagt “ Why no Volvo” Ha ha dan moet je net bij Geer zijn. Die zweert bij zijn Citroen . Maar die vraag was maar de aanleiding. De man zwerft met zijn vrouw en hond drie maanden door Griekenland. Het is een Griek die al 60 jaar in Zweden woont maar nu hier op vakantie is. Hele verhalen vertelt hij en als de helft maar waar is dan is het nog leuk om te horen. Hij waarschuwt ons voor Roemeense zigeuners. “Don’t talk to them” en geeft heel wat tips van wat we echt moeten gaan zien . Nu hebben we wel al veel gezien van wat hij vertelt, maar we kunnen er toch echt nog wel wat van opsteken. De plaatsen die hij opnoemt heb ik door mijn vele gesnuffel op Google Earth al een beetje in mijn hoofd en tenslotte is dit ook niet de eerste keer dat we hier rond trekken. Voor mij wordt dit de twaalfde Griekenlandreis. Weliswaar pas de vierde keer met het bussje.
Voordat we wegrijden geeft hij ons nog zijn adres en telefoonnummer in Zweden voor het geval dat we ooit eens in de buurt mochten zijn. Gaan we zeker nog eens doen!
Een uurtje rijden vanaf Igoumenitsa zetten we het busje aan de kant op het strand van Amoudia.Op dit plekje hebben we al twee keer eerder gestaan, dus bekend terrein. De camper kan op het strand, de blauwe zee voor onze voeten. Hier krijgen we de dag wel om.
Verrukt ben ik niet erg lang gebleven van het eenmansbandje. De ANWB kampeerreizengroep van omroep Max komt er aan. En dat hebben we geweten. Ze vleien zich met zijn dertigen op de eerste rang en brullen voluit mee. De “echte” zanger ziet hierin zijn kans om zijn stem een beetje te sparen en roept een van de kampeeroudjes op de bühne. Die laat het zich geen twee keer zeggen en begint het ene na het andere liedje mee te kwelen. Hoe vals wil je het horen na een paar pilsjes. Als hij het volgende liedje wil inzetten komt zijn vrouw er ook nog bij maar daarna worden ze vriendelijk maar pontificaal van het podium geduwd door de Minoanzanger. Wij houden het ook voor gezien en zoeken de hut op. Na een onrustige , hobbelige nacht worden we om acht uur Griekse tijd door het mobje van Geer gewekt. We hebben geen raam in de hut dus we weten niet wat voor een weer het is . Maar ik waag het erop en doe mijn korte broek aan. Na een stiekeme sluip door, kruip door route lopen we met onze verstekeling naar het bovenste dek. En ja hoor. De zon!!! Beau doet meteen zijn plasje in de daarvoor bestemde ruimte ( de ruimte waar honden eigenlijk tijdens de nacht moeten verblijven als ze niet meegesmokkeld worden in de hut:) Ontbijtje uit de koelbox en de dag kan beginnen. Voor ons duurt de reis niet meer zo erg lang maar de ANWB oudjes moeten nog zes uur langer. Die gaan in Patras van boord. Ondertussen worden ze nog wel even door de cameraploeg gevolgd maar dan is het ook voor ons tijd om van boord te gaan. Nog een zwaai, een “fijne reis” en wie weet zien we ze in juli terug, maar dan op TV.
Als we om twaalf uur van boord rijden, komen de geuren en kleuren van de bloeiende bremstruiken, de kruiden en de oleanderbomen ons tegemoet. Dit is Griekenland zoals we het kennen van voorgaande jaren. De rust op de wegen, de afgelegen strandjes en de steeds weer vriendelijke mensen.
We zijn nog geen kilometer onderweg als we de eerste stop al hebben. De plek waar we drie jaar eerder onze namen in een boom hebben gekerfd. Helaas zijn die niet meer te zien doordat de boom al veel van zijn bast verloren is. Als we even op dit plekje staan te mijmeren komt er een oude, slonzige man op ons aflopen. We hadden hem al met zijn auto, hond en vrouw even verderop zien staan. Hij wijst op het bussi en vraagt “ Why no Volvo” Ha ha dan moet je net bij Geer zijn. Die zweert bij zijn Citroen . Maar die vraag was maar de aanleiding. De man zwerft met zijn vrouw en hond drie maanden door Griekenland. Het is een Griek die al 60 jaar in Zweden woont maar nu hier op vakantie is. Hele verhalen vertelt hij en als de helft maar waar is dan is het nog leuk om te horen. Hij waarschuwt ons voor Roemeense zigeuners. “Don’t talk to them” en geeft heel wat tips van wat we echt moeten gaan zien . Nu hebben we wel al veel gezien van wat hij vertelt, maar we kunnen er toch echt nog wel wat van opsteken. De plaatsen die hij opnoemt heb ik door mijn vele gesnuffel op Google Earth al een beetje in mijn hoofd en tenslotte is dit ook niet de eerste keer dat we hier rond trekken. Voor mij wordt dit de twaalfde Griekenlandreis. Weliswaar pas de vierde keer met het bussje.
Voordat we wegrijden geeft hij ons nog zijn adres en telefoonnummer in Zweden voor het geval dat we ooit eens in de buurt mochten zijn. Gaan we zeker nog eens doen!
Een uurtje rijden vanaf Igoumenitsa zetten we het busje aan de kant op het strand van Amoudia.Op dit plekje hebben we al twee keer eerder gestaan, dus bekend terrein. De camper kan op het strand, de blauwe zee voor onze voeten. Hier krijgen we de dag wel om.
-
17 Mei 2015 - 20:21
José Jaspers:
ah fijn om te lezen.
bijna bij Nanda en Henk.
Veel plezier en bedankt nog. -
17 Mei 2015 - 22:14
Henkenannet:
Hoi Carry en Gerard. Ik ben begonnen met het lezen van jullie reisverslag en kwam gelijk hier uit. We hebben wat moeilijkheden met goede internetverbindingen gehad en moesten steeds uren ons verslag uploaden. Nu zijn we wat dichter bij de grote steden en gaat het wat beter. Hopen dat jullie een mooie reis hebben en veel mooie dingen zullen zien. Blijven jullie volgen de komende weken. Wij zijn nog in Marokko, maar gaan vermoedelijk over een week weer terug naar Europa. Gaan dan langzaam langs de Spaanse costa's, Franse zuidkust en Italië naar Wenen, waar we naar onze jongste zoon en zijn vrouw gaan. Veel plezier en ik zal nog wel reageren.
Gr. Henk en Annet -
18 Mei 2015 - 07:26
:
Zo, nu kan de pret beginnen. Ik voel de warmte en de sfeer al, het gaat genieten worden. Veel plezier. Ons koffertje staat ook klaar, wat een leven he, reizen. -
19 Mei 2015 - 10:09
Yvonne Sormani-Simons:
Heerlijk is dat, weer thuis komen op je vertrouwde vakantieadres! Wat jullie betreft Griekenland. Dat gevoel van thuiskomen blijft toch steed bijzonder. Het leuke van reizen is dat je telkens weer andere mensen en nationaliteiten treft. Nu dus een Grieks-Zweedse meneer. Wie weet is Zweden voor jullie ook een fijne vakantiebestemming. Mij lijkt het een prachtig land. Ik ben er nog niet geweest, maar Scandinavië heeft voor mij toch echt wel iets. Volgende reisje misschien Carry en Geer ? Een beetje eigenbelang, want dan kan ik met jullie verhalen meegenieten haha. Eerst maar fijn genieten van Griekenland lieve vriend en vriendin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
