Met een Duitse reisgids op zoek naar schildpadden

Woensdag 17 september 2014

Dat is wat er vandaag op het programma staat, maar voordat we op pad kunnen hoor ik naast me een heleboel gesteun en gekreun. Geer heeft slecht geslapen : "Au, mijn rug doet zeer, ik ben nog zo moe, ik heb slecht geslapen". Ik steun hem, maar wel maar een klein beetje want anders komen we vandaag nooit weg:)
Na nog even het reisdagboek van gisteren online te hebben gezet kunnen we dan eindelijk. Bestemming : Het Mavrobara schildpaddenmeer in de bergen rondom Polichrono dat ongeveer 85 kilometer ten zuiden van ons hotel ligt.
Volgens de Duitse reisgids (het boekje) moeten we uitkijken naar een pad dat tegenover een supermarkt begint in het midden van het dorp. Nu is dat dorp gelukkig niet zo groot en dat pad is ook nog redelijk makkelijk te vinden.
De eerste kilometers gaat het goed hoewel de beschrijving soms wat te wensen overlaat. Het pad dat soms niet meer dan een karrespoor is gaat flink steigend omhoog tussen de bergen en de kloven door.
Maar dan gaat het mis en raken we het spoor bijster. En omdat Geer zijn GPS is vergeten mee te nemen raak ik wel een beetje onrustig, want "Hoe ver zou het nog zijn? Waar zou het KUNNEN zijn en: Vinden we de weg terug nog wel naar het dorp? " Dat schildpaddenmeer kan me al lang gestolen worden; mijn voeten doen zeer, mijn rug doet zeer, mijn kuiten, mijn scheenbenen, zowat ALLES!
Volgens Geer, die even op zijn mobieltje Google maps op internet heeft opgezocht kunnen we een andere weg terug nemen, hier naar rechts en daar naar links! Pfff hij vergeet erbij te zeggen dat het na elke bocht weer een stuk steiler omhoog gaat !!! Genieten van het uitzicht kan ik al een hele tijd niet meer (het was wel prachtig trouwens!) Ik verzucht wel twintig keer dat "het zo jammer is,dat we geen schildpadden hebben gezien, he Geer?"

En daar waar we omhoog moeten zullen we toch ook wel weer een keer naar beneden moeten. Als we vanaf een van de toppen de zee zien liggen lijkt dat bedrieglijk dichtbij en in stilte kreunend strompel ik naar beneden. Blijkt dat we bijna naar het midden van het schiereiland zijn gelopen zodat we aan allebei de kanten de zee zien opdoemen.
Bijna beneden zien we dan eindelijk een bordje: TURTLES! Ik maak er nog een foto van maar geen haar op mijn hoofd die er ook maar over piekert om nog eens terug te lopen. Ik kijk wel thuis naar mijn eigen schildpadden:)
Een kilometer boven het dorp komen we langs een kapelletje met Bankjes! De hele weg nog geen bankje gezien toen ik het nodig had, Maar deze slaan we toch niet over en dan kan ik eindelijk weer een beetje genieten. En zeker als die lieverd voorstelt om de auto te gaan halen zodat ik kan blijven zitten.
En wat kan er mij nu nog gebeuren bij een kapelletje in de Middle of nowhere?.
Vlugger dan ik hoop is hij terug met de auto en rijden we naar het zuiden om nog even een strandje op te zoeken. Dat vinden we in Nea Skioni. Een leuk klein dorp aan de westkust met een mooie haven en wandelpromenade. De zee lokt en hoewel het al vijf uur is, brandt de zon nog voldoende om een duik te nemen. Heerlijk na al die stof in de bergen.
Het is te ver om terug te rijden om in ons dorp nog wat te eten dus zoeken we een klein restaurantje op en genieten in de ondergaande zon van de heerlijke Griekse keuken.
Als we nu het bussie bij ons hadden zouden we kunnen blijven staan, maar nu moeten we nog honderd kilometer terug naar het hotel rijden. Maar de rit terug langs de westkust van Kassandra maakt alles goed. Moe maar voldaan na toch weer een heerlijke dag. Weliswaar zonder EEN schildpad gezien te hebben, maar zoals gezegd: Die bekijk ik thuis dan maar weer eens goed.