Mocht Gerard gisteravond nog zeggen dat over vrij parkeren niet moeilijk wordt gedaan! We hebben vanmorgen net de gordijntjes open of er wordt een harde bonk op het raam gegeven. Een woeste Schot die ons sommeert om te vertrekken. Geer probeert hem te sussen maar dat lukt in eerste instantie niet. Hij blijft maar zeggen dat het hier "private" is en dat er verderop een groot parkeerterrein is. Uiteindelijk kalmeert hij, verontschuldigt zich en wij vertrekken. De eerste boze Schotsman die we op onze rondreis tegenkomen.
En inderdaad, als we gisteravond 200 meter verder waren gereden hadden we het mooiste plekje gehad met een prachtig uitzicht over de bergen en de zee. Maar goed dat hij gisteravond de was niet heeft zien wapperen. Maar die is in elk geval wel droog.

Nog een kilometer verderop is een kasteel met een vrij grote parkeerplaats erbij. En nog gratis ook, hoewel er wel bij staat : "No overnight camping"
Daar parkeren we het bussie en maken een lange wandeling over de rotsen en het strand naar Coral Beach. In eerste instantie niets bijzonders maar in de verte zien we een strand en de zee in tropische kleuren. De kleur van het water komt door de zeldzame rode alg die hier groeit. Weliswaar maar 1 mm. per jaar, maar de grote groepen die hier bij elkaar liggen zijn ook al meer dan 8000 jaar oud.
In de baai die er omheen ligt zien we opeens een paar zwarte, gladde kopjes naar boven komen. De folder heeft het beloofd en nu wordt het nog waar ook. Een groep van een stuk of acht grijze zeehonden spelen hier in de stormachtige golven en kijken ons nieuwsgierig aan om daarna weer onder water te verdwijnen. Het is net alsof ze ons achtervolgen als we verder wandelen richting het witte strand. Een kolonie van ongeveer 600 grijze en gewone zeehonden schijnt hier in deze baai te paren en hun jongen te baren.
Helaas laten de dolfijnen hier in Loch Dunvegan zich niet zien, maar de folder heeft meer dan genoeg beloofd. Met wind tegen worstelen we ons een weg terug naar het warme bussie.

Langs de noordwestkust van het ene gedeelte van het eiland vervolgt de mooie weg langs Loch Snizort Beag, ondertussen is het weer zo slecht dat we de zee niet meer van de lucht kunnen onderscheiden. De dorpjes hier zijn niet meer dan nederzettingen. Huizen die op kilometers afstand van elkaar liggen, je vraagt je af wie hier wil wonen.

In Uig, waar de ferrie naar de kleinere eilanden vertrekt, stappen we het kleine café aan de haven binnen, in de hoop dat de WIFI daar snel genoeg is om het reisverslag van gisteren online te zetten. Helaas hapert dat om de haverklap en dus moeten we wachten totdat Geer weer 3G heeft op zijn telefoon.
Maar we zijn lekker opgewarmd en kunnen we de mooie rondtrip om het eiland verder zetten.

Aan de kust bij het gehucht 'Kilmuir' stoppen we bij het Skye Cottage museum. Hier zijn lage arbeiderswoningen met rieten daken ingericht zoals dat vroeger op de Hebriden gebruikelijk was. Het weer is te slecht om hier langer te blijven kijken . Als we net weer aan het rijden zijn zien we een jong stel dat helemaal verkleumd op een bus staat te wachten. Een bus die hier maar een paar keer per dag voorbij gaat. Geer strijkt over zijn hart en vraagt of ze mee willen rijden. Een grote lach is het antwoord. Ze zijn vanmorgen toen het weer nog redelijk was op pad gegaan om te wandelen. Het stel komt uit Frankrijk en probeert zoveel mogelijk te zien voor zo min mogelijk geld. Van hen krijgen we de tip om eens te gaan kijken op het strand van 'An Corran.' Daar blijken voetstappen te zien van dinosaurussen die hier 165 miljoen jaar geleden over het strand hebben gewandeld.

Mooie tip en als we ze hebben afgezet in Staffin rijden wij naar dit strand dat maar zelden door toeristen wordt bezocht. Maar op dit moment zijn we niet de enige, er zijn nog wat mensen aan het zoeken naar deze pootafdrukken.
Terwijl ik denk dat die voetstappen meters groot moeten zijn, wijst iemand van de plaatselijke bevolking die hier slakken aan het zoeken is, ons op een afdruk die ik over het hoofd zou hebben gezien. Het is hoogstens dertig centimeter breed , ik zou er nooit een dinosaurus voetstap van hebben gemaakt en Als het vloed is zie je hier natuurlijk helemaal niets van .

Het is hier zo mooi, de hoge klippen aan de ene kant, de zee en de baaien aan de andere kant en ook weer de kans om zeehonden te spotten. Hoewel we ons hebben voorgenomen om vandaag Skye te verlaten kunnen we het niet laten: We blijven!!

Route: Dunvegan-Claigan-Edinbane-Tote-Uig-Kilmuir-Staffin
Gereden kilometers: 95
Coördinaten: N 57.37.996 W 006.11.910