We kunnen weer!!!

Om 20 voor 7 loopt mijn wekker af. De tijd die hij vorige week zaterdag had MOETEN aflopen toen we de boot moesten hebben. Vergeten af te zetten en het ergste is dat het dan hier in Engeland nog een uur vroeger is. Twintig voor 6 dus. We proberen nog even te slapen maar dat lukt niet erg. We zijn veel te blij dat het bussie weer " On the road " kan.

Nog even wat water bij tanken bij Camping Trelawny, tenslotte hebben ze aan ons genoeg verdiend , en dan kunnen we op weg. Bij superstore Sainsbury, waar we gisteren de tijd hebben gedood met het bekijken van winkelende mensen, tanken we even wat boodschappen bij. Na een week onderweg is onze voorraad wel wat geslonken. Pfff, hier zou ik mijn dag wel om krijgen. Wat een grote winkel. Daar past de Kaufland in Herzogenrath wel drie keer in.

Maar we hebben drie dagen noodgedwongen "stil" gezeten en Land's End staat al sinds begin deze week op het programma. Het plaatsje aan de westelijkste punt van Engeland ligt maar een kilometer of 8 hemelsbreed vanaf Longrock, maar door de smalle weggetjes die ook nog vaak niet te overzien zijn omdat ze worden omheind door metershoge heggen, lijkt het wel 18 kilometer.

Alle bezienswaardigheden worden, net als overal in de wereld uitgebuit door peperdure prijzen te vragen om je auto te mogen parkeren. En we hebben al gemerkt dat het hier in Cornwall heel moeilijk is om je auto gewoon langs de kant van de weg te droppen. Bijna nergens zijn er inhammetjes of ze worden wel versperd door een hek. Heel anders dan in Griekenland, waar je de auto bij wijze van spreken midden op de weg kan zetten zonder dat er iemand langs moet.

Een stuk van de kuststrook van Land's End is opgekocht door een miljonair die hier een soort pretpark van heeft gemaakt. Opvallenderwijs is het heide en kustlandschap er omheen onaangeroerd gebleven en hier kunnen we dan ook ongestoord wandelen. Beau heeft het naar zijn zin en loopt te vaak naar mijn zin vervaarlijk dicht langs de rand van de hoge klippen. Leuk voor de foto's maar niet goed voor mijn gemoedsrust. Maar hij schijnt nergens last van te hebben.

De contouren van de Scillie eilanden die op 32 kilometer uit de kust liggen zijn helder te zien. Het weer is dan ook schitterend in tegenstelling tot de weersverwachtingen. Ik loop dan ook in mijn coltrui te zweten, terwijl iedereen om me heen in t-shirts gehuld is. Pfff.
Ik ben dan ook blij als we na een paar uur terug bij het bussie zijn en mijn dikke trui kan omruilen voor iets luchtigers.

Omdat we om vijf uur naar het voetballen willen kijken, gaan we op zoek naar een plekje voor de nacht. En dat is in deze omgeving nog niet eens zo makkelijk. Het ene weggetje loopt dood, het andere is te smal, de weilanden zijn afgesloten en op die ene plek waar we wel kunnen staan en waar het uitzicht op St. Michael's Mount schitterend is, tja, daar staan we voor een soort campingweitje dat alleen voor "members" is. Ook niet echt geschikt dus.
Dan nog maar een stukje verder rijden. En dan vinden we ergens in de "middle of nowhere" een geschikte plek met een mooi uitzicht op de heuvels in de verte. Wel vóór een weiland met een hek, maar het is zaterdagavond en dus zal er wel geen boer meer naar binnen óf buiten moeten.
Nee, een boer komt er niet maar wel een jonge vrouw met twee paarden aan de hand, maar die heeft er geen problemen mee als we blijven staan. Een gezellige praatster waar ik natuurlijk meteen een onderwerp van gesprek mee heb als mijn "paardenverleden" ter sprake komt. En als het voetballen niet zou beginnen, zou ik nu nog met haar hebben staan praten:)

Als ze weg is trekken Geer en ik onze oranje t-shirts aan en voor Beau heb ik ook nog wel wat bij me. (Jammer hé Mia, dat t-shirt was eigenlijk voor mij bestemd!) Maar wat staat het hem leuk! En terwijl wij vol spanning zitten te kijken ligt hij onder ons in een diepe slaap te snurken.
Jezus , wat een wedstrijd! De shirts, nootjes, de kaarsjes het bier en de wijn hebben uiteindelijk wel geholpen. Nog nooit heeft de claxon van het bussie zo hard over een slapende vallei geklonken en nog nooit heb IK zo laat een verslag moeten afmaken.:) Maar Nederland heeft gewonnen en dat is het meer dan waard!

Route: Longrock - Newlyn - Lamorna - Landsend - Sennen - Penzance - Halsetown.

Gereden: 57 km

Coördinaten: N50° 10.911' E005° 31.717'