We hebben iets te vieren...

Het is 10 april. Vier jaar geleden ontmoetten we elkaar voor het eerst en bleken we elkaar erg leuk te vinden. Elke 10e van de maand vieren we dat een beetje en elke 10 april verrast Car me met een reisje. Vanmorgen word ik gewekt door haar met een klein verjaardagstaartje in de vorm van vier hartjes, met vier brandende kaarsje en een heel lief kaartje. De dag begint dus met warme gevoelens, in tegenstelling tot de temperatuur buiten.
Het ziet er koud uit als we uit het raam kijken en dat is het ook. We kiezen ervoor om de ochtend rustig te beginnen en de ochtendspits aan ons voorbij te laten gaan. Margitsziget-eiland is dan 'the place to be'. Geen verkeer hier en het enige dat we hier weer veelvuldig zien zijn sportende mensen. Je kunt het hele eiland rondrennen over een speciaal aangelegd (verend) jogging-pad. Op de noordpunt staan zelfs fitness toestellen in de open lucht. Het is hier heerlijk toeven. Het zonnetje laat zich een beetje zien, maar er staat ook een straffe noorden wind. De windjacks dus tot bovenaan dicht vanmorgen. Op diverse bankjes liggen zwervers onder hun schamele dekentjes te koukleumen om daarna in de afvalbakken op zoek te gaan naar wat eetbaars. Wat een triest leven zo. Na het eiland zakken we langs de Donau op onze fietsjes naar het zuiden.
Na een paar kilometers doemt aan de oever van de Donau de Gellértheuvel op. Op deze rots van wit dolomiet bouwden de Habsburgers een citadel. Voordat we deze rots via de kronkelige voetpaden gaan beklimmen, nemen we eerst wat energie op door op een terrasje, uit de wind, een lekkere crêpe met bosvruchten en veel slagroom naar binnen te slaan. Op weg naar boven worden we overvallen door een buitje regen, maar dat mag de pret niet drukken.
150 Jaar geleden lagen hier alleen nog maar wijngaarden op de hellingen, maar nu is het geheel gebost. De heuvel stond in de middeleeuwen bekend om zijn heksen, nu treffen we regelmatig in de bosjes en onder rotsformaties, zwervers aan die loom hun schamele bezittingen bijeen garen om af te dalen naar het centrum om wat te eten en te drinken te scoren. Het valt wel op dat er niet gebedeld wordt.
Bovenop de heuvel worden we verrast met een prachtig uitzicht.
We maken een bankje droog en als we er net op zitten wordt plots een bus Japanners uitgeladen. De gids posteert zich vrijpostig vóór ons bankje en de hele horde Jappen omringen ons plotseling alsof we niet eens bestaan. De gids begint een uitgebreid verhaal te vertellen en de 'Japjes' klikken zoals gebruikelijk hun plaatjes. Dat er twee blonde krullenkopjes in hun midden zit deert kennelijk niemand. Na zo’n tien minuten jappenkamp krijgen we weer onze vrijheid en ons uitzicht terug.
Na de afdaling zakken we nog wat verder zuidelijk langs de westelijke oever van de Donau om via de Vrijheidsbrug weer van Buda naar Pest te gaan. Midden op de brug mikt Car het sleuteltje van het hangslotje ter ere van onze vriendschap, dat we boven op de heuvel aan de afrastering hebben vastgeklonken, nog even over haar schouder de Donau in. Dat moet overigens in twee keer, want de eerste keer blaast de harde wind het sleuteltje pardoes weer de brug op.
Het begint weer te druppelen en we zoeken beschutting in de Centrale markthal. Dit imposante gebouw met zijn stalen boogconstructies is zeker een bezoek waard. Op de beneden verdieping zijn honderden winkeltjes met overwegend voedsel, terwijl de bovenverdieping geheel bevolkt wordt met souvenirwinkeltjes en eetgelegenheden. We doen ons weer te goed aan veel te grote porties Hongaarse lekkernijen met een grote pot bier. Als we na een uurtje weer naar buiten lopen is het droog. Tegen de straffe wind in fietsen we nu noordwaarts en we worden kouder en kouder. Bovendien krijgen de darmen de porties Hongaarse goulash en worsten te verwerken waardoor de endeldarm de behoefte krijgt zich te openen.
Net op tijd bereiken we ons hotel, waar we ons spetterend kunnen ontlasten en even languit op bed op temperatuur kunnen komen.

We hebben even genoeg van ' Hongaars' en voor het avondeten zoeken we een gezellige Italiaan op. We sluiten af met (Save)Sex on the Beach in de vorm van een lekkere cocktail om dan ons bedje op te zoeken. Het was weer een heerlijke dag.