De Kornatie eilanden.

Woensdag 12 september 2012


Om zes uur loopt de wekker af, want om acht uur worden we aan boord verwacht en we moeten ook nog een stukje rijden, want overnachten in een drukke stad als Zadar leek ons niks. De heks staat al op de kade te wachten en gaat bellen voor een alternatieve perskeerplaats voor ons zo als beloofd maar krijgt geen gehoor. Dan maar op de betaalde parkeerplaats bij de kade waar nu nog genoeg plaats is. We moeten wel overal muntgeld vandaan toveren want we moeten tot 18:00 uur betalen.

Dan aan boord. Gisteren heeft Beau geoefend en ging er toen vlot over de loopplank die ook echt een plank is van ongeveer 50 cm breed. Maar dan komt een onvoorziene tweede hindernis. We gaan namelijk niet met deze boot maar met hun andere boot die aan deze is afgemeerd. De overstap is ongeveer een meter en als je niet in de diepte naar het water kijkt goed te doen. Beau kijkt wel naar beneden en zet zicht meteen met vier poten schrap. Ik stap over en ben van plan door een ruk aan de riem hem te laten springen. Dat blijkt prima te gaan werken maar Car staat nog op de eerste boot en wil hem helpen door hem een duwtje te geven. En dan gaat het vies mis. Doordat Beau springt en zij dus niks te duwen meer heeft verliest ze haar evenwicht en valt voorover. Dat is schrikken! Haar voeten liggen nog op boot één en met haar armen klemt ze zich op vast aan het dek van boot twee. Ze vormt als het ware een soort loopbruggetje nu tussen de twee schepen. Gelukkig kunnen we haar op tijd bij haar lurven grijpen en komt ze er met de schrik vanaf. De plek om tussen twee schepen in het water te belanden is niet te beste namelijk.

Dan komt voor de Beau nog een beproeving. Het boven(zon) dek is alleen te bereiken via een smalle wenteltrap te en die wil hij alleen beklimmen men veel aanstellerig gejank en meneer heeft meteen de volle aandacht van de overige gasten en overal hoor je de ohhh's en ahhhh's. Hij duikt meteen onder een tafeltje en is de hele tocht onder een hoedje te vangen, weigert te eten of te drinken. Zelfs de regelmatige knuffels van twee leuke Belgische meisjes laten hem ongemoeid. Kun je toch zien dat het geen echte vent meer is hè.

En als dan eindelijk de motor wil aanslaan (5 minuten) en we afvaren zijn we met een zeer beperkt aantal mensen aan boord. Maar dat lijkt maar zo. Na ongeveer 20 minuten varen meert hij weer ergens aan en komen nog wat busladingen aan boord. We lijken nu te vertrekken maar na nog geen kwartier stuurt hij weer richting een kade in Zadar en liggen we wel een half uur te wachten op nog wat mensen die kennelijk te laat waren. Balen. We staren naar een eenzame rolstoel op de kade en daarnaast een politieboot, maar kennelijk maakt niemand zich druk om dit bizarre plaatje, ook de agenten niet. Even later klautert een man puur aan zijn armen een trapje op en ploft op een handdoekje naast de rolstoel. In het water was niet ze zien dat hij geen benen hand want hij zwom als de beste. Op de kant doet hij daarna ook nog wat truckjes die wij niet kunnen en de bemanning trakteert hem daarna op een bekertje Slivovitsj. Dat krijgen wij namelijk ook als welkomstdrankje aan boord, samen met een koekje. Het is negen uur en zo´n ontbijtje heb ik nog nooit gehad. Aan Car is het niet besteed dus ik offer me op om ook haar glaasje leeg te drinken.;)

Dan eindelijk, het is inmiddels half 10 vertrekken we echt. Het is fris aan boord en voor sommigen zelfs koud. Wij hebben er ook niet opgerekend en hebben alleen een t-shirt aan en korte broek. We varen tussen de eilanden Uglan en Pasman door. Deze waren tot 1883 door een landengte met elkaar verbonden. Maar die werd doorstoken om een westelijk gelegen eiland Dugio Otok beter bereikbaar te maken. Pas in 1973 werd er een brug gebouwd om de twee eilanden weer met elkaar te verbinden.
Tijdens de tocht zien we om ons heen waar we ook kijken eilandjes en eilanden. We worden nog getrakteerd op een flink broodje ham/kaas als ontbijt en als de kotter zich dan tussen een smalle doorgang bij Katina doorperst, waar het maar 5 meter diep is komen we in het Park Prirode Telalascica. We varen nog even langs het eiland dat de grens vormt van Kroatië en zijn dan nog maar 120 km verwijderd van Ancona. De lunch wordt geserveerd aan boord. Kipfilet en een lekker visje met witte koolsalade en stokbrood. We buigen we af en we meren even later aan in Luka Talalascica. We hebben drie uur de tijd om ons hier te vermaken. We beklimmen hier de de kliffen ten westen van het eiland die hier 170 meter boven de zeespiegel uittornen. We maken natuurlijk de nodige foto's en ook een die vader en moeder Coppes niet leuk vinden en waarvoor ik bij thuiskomst weer op mijn kop krijg.
Dan nog even zwemmen, nou ja meer dobberen in het Salt Lake, waarvan de naam het al zegt een zeer hoog zoutgehalte heeft. Dan een stukje lopen tussen de karakteristieke ezelsoort die hier te vinden is en we spoelen ons lijf nog eens af in wat minder zout water van de zee. Het water is hier zo'n 27 graden en de zon brandt hier weer heerlijk zodat we binnen no time droog zijn. Niks geen kou meer zoals vanmorgen.
Om 15:00 uur vertrekken we weer richting Zadar en dan is het weer zo'n 2,5 uur varen. We doezelen wat, kletsen wat met de Belgische meiden en halen regelmatig een bekertje sinas of rode wijn, die de hele reis gratis verkrijgbaar zijn.
Bij het aanmeren in Zadar dring ik bij Car aan om zich nergens mee te bemoeien en Beau het zelf te laten uitzoeken. Maar ze meent toch weer het initiatief te moeten nemen om voor hem het wenteltrapje af te gaan. Beau maakt hier dankbaar gebruik van om de eerste twee treden af te lopen en dan via een sprong op de rug van Car de laatste treden over te slaan. En dat gaat prima. Voor Beau dan hè. Car heeft weer een paar blauwe plekken en krassen erbij. De sprong naar de andere boot doet hij sierlijk en ook de loopplank af is geen probleem. Ook Car komt verder heelhuids van boord.

Een mooie tocht als we de trage start van de dag niet meerekenen. Door de vertraging hebben we ook één stop onderweg niet kunnen maken en Car gaat nog even verhaal halen bij de heks die ons op de kade weer opwacht. Het blijft bij een veelvuldig sorry maar een spontane terugbetaling van een deel van de reiskosten schijnt er niet in te zitten. We hebben geen zijn om lang te zeuren en zoeken een plekje voor de nacht net ten zuiden van Zadar in Bibinje. Als ik naar de uitslagen van de verkiezingen kijk ligt Car al op één oor en slaat het weer totaal om. Onweer en heel veel regen en dat staat ons ook voor de donderdag ook te wachten is de voorspelling. Maar het slaapt heerlijk na zo'n dag.

Gereden kilometers: 23
Route: Zaton-Zadar-Kornatieeilanden-Bebinje
Coordinaten: N 44 04.210 E 015.16.963