Piniosdelta
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
14 September 2011 | Griekenland, Athene
Woensdag 14 september 2011
Vandaag staat weer een hoogtepunt voor Carry op het programma. We begeven ons naar het Walhalla van de Bouttgerie's. Voor de gewone stervelingen onder ons zijn dat dus Griekse land(schildpadden).
Deze plek moet je dus echt weten te vinden. De ingang althans over land. Het gebied zelf is 25 km2 groot. Ergens langs een klein weggetje is een roestig hekwerk en dat is de enige ingang tot het gebied als je met wielen het gebied in wilt. Nog geen 50 meter achter het hek een dilemma. Het plasje waar we vorig jaar door heen reden zijn twee aardige plassen geworden en ik wil niet halverwege met het bussie blijven steken. Eerst dus even maar met de benenwagen poolshoogte nemen. Het water komt tot net onder mijn knieën maar de ondergrond lijkt hard genoeg om de oversteek te wagen. Car vindt het niks, bewerkt me met "waarom risico's" en "we kunnen best een eindje lopen" en nog meer van die 'verstandige' vrouwendingen. Maar mannen denken nu eenmaal anders en omdat : 'no risk, no fun' betekent en ik de vaareigenschappen van dit bussie nog nooit getest heb, stuur ik hem toch het water in. Brommend en bellen blazend uit de uitlaat ploegt hij zich zonder problemen door de watermassa heen.
Daarna verliest Carry op haar beurt alle zin voor realiteit. Zigzaggend baant ze zich en weg door de delta speurend naar haar hobbybeestjes. Beau laat zich helemaal opnaaien door haar: "Zoek de schildpadjes" en stuift door de struiken. En waarachtig, hij vindt de een na de ander. Hij meldt zich aan ons door te piepen en door het beest (hardpotig) over het schild te krabben. Gelukkig kunnen de beestjes daar met hun harde pantser goed tegen, maar dat het toch wel even schrikken is bewijst zich uit het feit dat ze toch wel even hun pootjes en kopje lang ingetrokken houden. Na een uur heb ik meer dan genoeg gezien en trek ik me zwetend als een otter terug in de schaduw en houd een kleine siësta. Car gaat nog 'eventjes' verder en regelmatig hoor ik heel in de verte aan haar kreetjes (goed-zo- Beau, dat is een mooie hè) zodat ik weet dat ook zij het naar haar zin heeft. Als ze na een uur terug komen kijkt Carry helemaal blij en is Beau niet meer om aan te zien. Zijn vacht zit onder de doorns, klitten klisters, takjes en kroos. Hij stinkt bovendien gigantisch want hij heeft buiten de schildpadden ook nog wat (modder) poeltjes ontdekt en zich daar ruim in rondgewenteld. We eten wat proberen Beau droog te krijgen en van de ergst klitten en klisters te ontdoen, maar de lucht krijgen we er niet uit. Gelukkig is de zee niet ver weg en kunnen we ons allemaal lekker even verfrissen. En dan volgt de rit naar het gebied de Pilion. Helaas moet het eerste stuk via de autosnelweg van Larissa naar Volos en moeten we ook nog eens tol betalen, maar een andere optie is hier echt niet voorhanden. Volos is een hele grote stad aan het noordoosten van Pilios en die laten we dan ook links liggen en we kiezen voor de doorsteek naar het oostelijke deel van deze streek. Hemelsbreed niet zo ver maar daar moet je wel wat voor doen om van de ene zeespiegel naar de andere zeespiegel te komen. Voor mij wordt het dik twee uur werken. Van 0 meter stijgen we naar 1177 meter om daarna weer te zakken naar 0 meter. Dat betekent dus constant slinger naar links slinger naar rechts, daarbij voordurend goed opletten want het is hier normaal dat stukken weg die in de afgrond zijn weggezakt niet meer bijgemaakt zijn. Regelmatig zelfs een half wegdek en als je geluk heb dan waarschuwen ze soms met wat pylonen of stukjes betonijzer met een lintje om het gat te markeren. Car geniet ondertussen met volle teugen van het fantastische uitzicht en regelmatig hoor ik haar dan ook roepen: "Oh kijk toch eens Geer, wat mooi!!.... Oh nee doe ook maar niet, stuur jij nou maar". De afdaling via de talloze smalle haarspeldbochten is mogelijk nog even wat enerverender. Het stijgende verkeer heeft voorrang dus ver vooruitkijken of je de ruimte krijgt want de Grieken nemen hier de voorrang en doen dat ook 'op snelheid'. In de afdaling zien we kilometers lang alleen appelboomgaarden. De streek wordt dat ook wel 'Appelplaza' genoemd. De bomen staan tot vlak langs de rijbaan en de takken hangen vaak ver over. Bij het naar uiterst rechts uitwijken schuur je dan ook langs de takkern waardoor regelmatig een paar appels door het open raam zo maar naar binnen vallen....of snel even gejat worden door Car... ik kan dat niet zien hè omdat ik braaf op het verkeer moet opletten.
Maar ik ben blij als we de oostelijke kust weer zien en we strijken neer in het dorpje Chorefto. Een leuk plekje zoeken naast het strand is weer geen enkel probleem zodat we nog urenlang tot laat in de avond kunnen zwemmen en de nagenoeg volle maan bloedrood uit het water omhoog zien komen. Morgenvroeg zal op de zelfde plaats de zon boven het water uitkomen. Wéér een dag genoten.....
PS. Het is weer leuk om jullie reacties te lezen. We vragen ons wel nog af welke Jacques het is. Jacques A, of Jacques S? ;)
@Deni: Dat linkje dat ik je stuurde had een kaartje moeten worden met daarop de exacte plaats waar we zitten. Ik heb via mijn iPhone gedaan, ik meen via FB, maar ben er niet zeker van. Leven de planten nog trouwens?
@Susan. Jij bent toch onze trouwste reageerder. Blijven doen hoor, want als er eens een dag niks staat, gaan we ons ongerust maken. ;)
@Rick.(2x) Lieve zoon van jou horen we niks, dus weten we dat het goed gaat. :)
@ Mark Rutte: De Grieken zijn echt aan het bezuinigen hoor. Hoge tol- en brandstoftarieven en geen bal aan wegenonderhoud doen.
@Geri: Mag ik mijn salaris al vast voor deze maand?
Route: A.Pantheleimonas-Stomio-Larissa-Volos-Portaria-Chanis-Chorefto.
Gereden: 202 km
Vandaag staat weer een hoogtepunt voor Carry op het programma. We begeven ons naar het Walhalla van de Bouttgerie's. Voor de gewone stervelingen onder ons zijn dat dus Griekse land(schildpadden).
Deze plek moet je dus echt weten te vinden. De ingang althans over land. Het gebied zelf is 25 km2 groot. Ergens langs een klein weggetje is een roestig hekwerk en dat is de enige ingang tot het gebied als je met wielen het gebied in wilt. Nog geen 50 meter achter het hek een dilemma. Het plasje waar we vorig jaar door heen reden zijn twee aardige plassen geworden en ik wil niet halverwege met het bussie blijven steken. Eerst dus even maar met de benenwagen poolshoogte nemen. Het water komt tot net onder mijn knieën maar de ondergrond lijkt hard genoeg om de oversteek te wagen. Car vindt het niks, bewerkt me met "waarom risico's" en "we kunnen best een eindje lopen" en nog meer van die 'verstandige' vrouwendingen. Maar mannen denken nu eenmaal anders en omdat : 'no risk, no fun' betekent en ik de vaareigenschappen van dit bussie nog nooit getest heb, stuur ik hem toch het water in. Brommend en bellen blazend uit de uitlaat ploegt hij zich zonder problemen door de watermassa heen.
Daarna verliest Carry op haar beurt alle zin voor realiteit. Zigzaggend baant ze zich en weg door de delta speurend naar haar hobbybeestjes. Beau laat zich helemaal opnaaien door haar: "Zoek de schildpadjes" en stuift door de struiken. En waarachtig, hij vindt de een na de ander. Hij meldt zich aan ons door te piepen en door het beest (hardpotig) over het schild te krabben. Gelukkig kunnen de beestjes daar met hun harde pantser goed tegen, maar dat het toch wel even schrikken is bewijst zich uit het feit dat ze toch wel even hun pootjes en kopje lang ingetrokken houden. Na een uur heb ik meer dan genoeg gezien en trek ik me zwetend als een otter terug in de schaduw en houd een kleine siësta. Car gaat nog 'eventjes' verder en regelmatig hoor ik heel in de verte aan haar kreetjes (goed-zo- Beau, dat is een mooie hè) zodat ik weet dat ook zij het naar haar zin heeft. Als ze na een uur terug komen kijkt Carry helemaal blij en is Beau niet meer om aan te zien. Zijn vacht zit onder de doorns, klitten klisters, takjes en kroos. Hij stinkt bovendien gigantisch want hij heeft buiten de schildpadden ook nog wat (modder) poeltjes ontdekt en zich daar ruim in rondgewenteld. We eten wat proberen Beau droog te krijgen en van de ergst klitten en klisters te ontdoen, maar de lucht krijgen we er niet uit. Gelukkig is de zee niet ver weg en kunnen we ons allemaal lekker even verfrissen. En dan volgt de rit naar het gebied de Pilion. Helaas moet het eerste stuk via de autosnelweg van Larissa naar Volos en moeten we ook nog eens tol betalen, maar een andere optie is hier echt niet voorhanden. Volos is een hele grote stad aan het noordoosten van Pilios en die laten we dan ook links liggen en we kiezen voor de doorsteek naar het oostelijke deel van deze streek. Hemelsbreed niet zo ver maar daar moet je wel wat voor doen om van de ene zeespiegel naar de andere zeespiegel te komen. Voor mij wordt het dik twee uur werken. Van 0 meter stijgen we naar 1177 meter om daarna weer te zakken naar 0 meter. Dat betekent dus constant slinger naar links slinger naar rechts, daarbij voordurend goed opletten want het is hier normaal dat stukken weg die in de afgrond zijn weggezakt niet meer bijgemaakt zijn. Regelmatig zelfs een half wegdek en als je geluk heb dan waarschuwen ze soms met wat pylonen of stukjes betonijzer met een lintje om het gat te markeren. Car geniet ondertussen met volle teugen van het fantastische uitzicht en regelmatig hoor ik haar dan ook roepen: "Oh kijk toch eens Geer, wat mooi!!.... Oh nee doe ook maar niet, stuur jij nou maar". De afdaling via de talloze smalle haarspeldbochten is mogelijk nog even wat enerverender. Het stijgende verkeer heeft voorrang dus ver vooruitkijken of je de ruimte krijgt want de Grieken nemen hier de voorrang en doen dat ook 'op snelheid'. In de afdaling zien we kilometers lang alleen appelboomgaarden. De streek wordt dat ook wel 'Appelplaza' genoemd. De bomen staan tot vlak langs de rijbaan en de takken hangen vaak ver over. Bij het naar uiterst rechts uitwijken schuur je dan ook langs de takkern waardoor regelmatig een paar appels door het open raam zo maar naar binnen vallen....of snel even gejat worden door Car... ik kan dat niet zien hè omdat ik braaf op het verkeer moet opletten.
Maar ik ben blij als we de oostelijke kust weer zien en we strijken neer in het dorpje Chorefto. Een leuk plekje zoeken naast het strand is weer geen enkel probleem zodat we nog urenlang tot laat in de avond kunnen zwemmen en de nagenoeg volle maan bloedrood uit het water omhoog zien komen. Morgenvroeg zal op de zelfde plaats de zon boven het water uitkomen. Wéér een dag genoten.....
PS. Het is weer leuk om jullie reacties te lezen. We vragen ons wel nog af welke Jacques het is. Jacques A, of Jacques S? ;)
@Deni: Dat linkje dat ik je stuurde had een kaartje moeten worden met daarop de exacte plaats waar we zitten. Ik heb via mijn iPhone gedaan, ik meen via FB, maar ben er niet zeker van. Leven de planten nog trouwens?
@Susan. Jij bent toch onze trouwste reageerder. Blijven doen hoor, want als er eens een dag niks staat, gaan we ons ongerust maken. ;)
@Rick.(2x) Lieve zoon van jou horen we niks, dus weten we dat het goed gaat. :)
@ Mark Rutte: De Grieken zijn echt aan het bezuinigen hoor. Hoge tol- en brandstoftarieven en geen bal aan wegenonderhoud doen.
@Geri: Mag ik mijn salaris al vast voor deze maand?
Route: A.Pantheleimonas-Stomio-Larissa-Volos-Portaria-Chanis-Chorefto.
Gereden: 202 km
-
15 September 2011 - 11:53
Lim:
ik wil ook wel reageren maar zit steeds met kromme tenen in de regen te lezen hoe jullie dobberen in de zee :) -
15 September 2011 - 13:58
Susan:
Wat grappig dat je me persoonlijk noemt.
Ik wil wel effe kwijt dat ik het fijn zou vinden als er zo af en toe een open regel komt in het verhaal.
Dat zou iets makkelijker lezen zijn.
Merk dat mijn ogen achteruit gaan.
O ja, en hier is het echt mooi weer hoor, lekker zonnig.
Waarschijnlijk een van de laatste dagen, dus vandaag weer een lekkere wandeling gemaakt.
Mooi he Car, die paarden.
Vraag me af of dit hetzelfde soort is als die in Frankrijk.
En wat een prachtige slaapplek!
Jullie boffen toch maar vind ik.
nou liefs vanuit het Landgraafse -
15 September 2011 - 16:03
Denise:
Ik schat dat zo'n 85% van de planten nog leeft :) Toch een nette score vond ik zelf...
Hier hebben we zowaar een hele dag zon gehad B)
xxx -
15 September 2011 - 21:57
Sandy:
Gweldige vakantie hebben jullie toppie hoor die reisverslagen hoe komen jullie telkens aan de informatie over bergen stadjes ed zoeken jullie dit op ??leuk is dat jullie afwisselen met schrijven maar dat jullie toch de zelfde stijl hebben geniet lekker gr sandy -
16 September 2011 - 13:54
Katinka:
Nou Geer: niet klagen over de schildpadden, het valt me nog mee dat Carry de kudde paarden niet in het bussie mee naar huis wil smokkelen!!!
Jongens jongens wat is het weer genieten met jullie reisverslag. Ik sluit me trouwens helemaal bij lim aan... ook ik zit met kromme tenen met jullie schitterende foto's op mijn laptop, terwijl de regen langs de ramen naar beneden drupt..., was strontverkouden door dat natte weer hier en ben nog steeds strontjaloers als ik naar de foto's kijk. Aan de andere kant geeft het me ook een heel fijn en warm gevoel dat jullie zo'n schatten zijn om ons iedere keer weer zo trouw mee te nemen op jullie vakanties.... Zit me echt iedere dag te verheugen als ik "waarbenjijnu" in mijn mail zie verschijnen. Het zijn ook steevast de eerste berichtjes die gelezen worden, jammer voor de anderen, die moeten wachten tot na jullie reisverslag om gelezen en beantwoord te worden!
Vitamientjes voor de ziel noem ik jullie verslagen. Geer: stuur het bussie voorzichtig alle haarspeldbochtjes door, hou je blik op de weg en Car: leidt die arme man niet zo af door te zeggen dat het daar onder in die baai zo mooi uitziet! Ik hef vanavond het glas op jullie... om 21.00 uur stipt, als jullie dat dan ook doen, kunnen we eindelijk een keer samen tegelijkertijd genieten.... :-D dikke knuffel voor Beau! En XXX voor jullie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
